Şortumun fermuarını açıp yere düşmesine izin vermedim. Nasıl olsa şort yeterince kısaydı. O yüzden bu utanacağım bişi değildi. Neymar karşımda yatağın köşeni oturmuş beni izliyordu. "Şimdi tshittünüde" dedi. "Sana bunu şimdi yapmayalım dedim Ney..."."Bir yerden başlamak lazım değil mi ? Şimdi devam et"
Tshirtümü çıkarmak için başımı kaldırdığımda ışık gözümü almıştı. Kendimi spot ışıklarının önünde gibi hissediyordum ve çok utanıyordum. Tshirtümüde çıkartıp yere bıraktım. Beni baştan aşağı süzdü. Bakışlarını üstümde hissedince iki elimi önümde birleştirme ihtiyacı hissettim. Bana elini uzattı. Elini tutup ona doğru yaklaştım. "Buraya kadar çok iyiydin bebeğim." dedi elimi öpüp "Ve devam et" dedi. Daha fazlasını yapamazdım. Öylece o istedi diye. Meselede zaten buydu. Elimi ellerinden çekip bi kaç adım geriye az önce durduğum yere geldim. Yerdeki eşyalarımı aldım. "Bugünlük bu kadar yeter" dedim. "Hurricane....bunu daha ne kadar uzatmayı planlıyorsun ?" Kapıya doğru baktım. "Uzatabildiğim kadar uzatmayı. Yani öyle zaman gelir ki sen bu yüzden benden ayrılmak istersen"."Aa iyi bunu söylemen iyi oldu bunu düşünebilirim" bakışlarımı tekrar ona çevirdim. Gözlerini devirdi. "Bu yüzden senden ayrılmam" dedi. Ellerimi çırpıp "O zaman bu benim için harika bir haber!" dedim. Kapıya doğru yürüdüm. Odama gidip üstümü giyinmem gerekiyordu. "Peşimde gelme yoksa bu gece odamda yatma kararı alabilirim" yürüyüp odadan çıktım. Arkamdan kendi kendime "bende başka biriyle uyuma kararı alabilirim" dediğini duydum. Arkamı döndüm. "Neymar! Ne dediğinin farkında mısın ?" dedim. "Evet" dedi. Sinirli sinirli odama girip kapıyı çarptım. Dolabımdan bol ve bana uzun gelen bir tshirt giydim. Ben yatağa yöneldiğimde kapıyı çalmadan odama dalmıştı bile. "Napiyorsun ? Uyuycam ben"."Hayır "
Gelip elimden tuttu. "Gelmiycem. Söylediklerin beni sinir ediyor!"."Asıl senin benim dediğim hiç bir şeyi dinlememen beni sinir ediyor. Biz seninle bunu konuşmuştuk. Ve sen deneyeceğini söylemiştin" Haklıydı deneyeceğimi söylemiştim. Ama nerdeyse hiç böyle davranmıyordum. Her dediğine karşılık veriyordum ya da kabul etmiyordum. Ve bu yüzden kavga ediyorduk. Oysa o benim daha
söz dinleyen biri olmamı istiyordu. "Peki tamam"."ne peki tamam ?"."hadi odamıza gidelim" dedim. Birden tepkimi değiştirmeme şaşırmıştı çünkü daha uzatacağımı sanıyordu. Gülümsedi.
Yatağa yattığımızda sonunda yarını düşünmek için zamanım olmuştu. İlk atreman günümdü. Ve takımla herşeyin iyi olmasını diledim. Bir aile olmayı.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
El Clásico
Fanfiction"Sen ve ben bir klasiğiz bebeğim!" I'm the violence in the pouring rain. I'm a Hurricane.
