SIRA SENDE

Hayatımın İkinci Hatası

İlk aşktan daha önemlidir benim için ikinci aşkım.

Çünkü; kalbim kırıldığın da, gururum tükendiğinde tekrar aşık oldum sana.

Sen, benim aşka olan inancımı tekrar canlandırdın.

Sen, gelmeyeceğini bildiğim halde mesaj beklettin bana telefonun başında.

Senin sayende canlandı kelebekler.

Ve..

Senin sayende kelebek mezarlığına döndü yine içim..

Yalan mıydı şimdi herşey?

Yemeklerimi, evimizi, çocuklarımızı, hayallerimizi özlemen..

Şaka mı yapıyordun gerçekten?

'Ben sana aşığım!' derken..

'Hayır, ağlamıyorum.' demicem.

Evet, ağlıyorum.

Ama senin arkandan değil.

Kendi aptallığıma ağlıyorum ben.

Peki bayım, inanmak nedir bilir misin sen?

Ya güvenmek?

Sen hayatında hiç görmediğin birine güvendin mi hiç?

Yanında olmasa da kendini güvende hissettin mi onu düşlerken?

Ya varlığıyla mutlu oldun mu hiç?

'Bir gün ona okurum' düşüncesiyle şiirler yazdın mı?

Rüyanda onu görmek için uyudun mu?

Tek başına yemek yerken o yanındaymış gibi davrandın mı hiç?

Peki ya soğukta 'belki o üşüyordur' diye kendi montuna sarıldın mı iyice sanki onu ısıtıyormuş gibi?

'Hayır, bunlar çok çocukça!' diyorsun dimi?

Tamam kabul, ben bir çocuğum.

Ama kabul et, sende sevgiden anlamayan bir..

Bir, ikinci aşksın..

Hayatımın ikinci hatasısın..