-2-

1.7K 108 29
                                    

Kerem: HANDE EĞİL!

- Keremin bağırışı ile çığlıklar, silah sesleri duyulmaya başladı.

Eğilip kafamı korumaya çalıştım, Kerem ise üstüme kapanıp silahını diğerlerine doğrulttu.

Benim yanımdayken silah taşıyordu, bu da çok rahatsız ediciydi. Etraf birazcık duruldu, insanlar restontı boşaltmaya başladı.

Çok korkmuştum, ama alışkındım. Kalbim göğsümden fırlayacak gibi atıyordu.

Kerem hemen beni sarstı, kendime getirmeye çalıştı. Sağ elini yanağıma koyup sol eliyle belimden tuttu.

Öylece, şoka girmiş bir şekilde uzanıyordum kucağında. -

Kerem: Hande y-yani, Hande Hanım! İyi misiniz!? Hande Hanım kendinize gelin!

- Polis arabasının siren sesleri duyulunca Kerem'in korkusu arttı.

Yavaş yavaş kendime geldiğimde kolumdan tuttuğu gibi arabaya götürdü beni. Telaşla su verip beni kendime getirdi. -

Hande: Ne oldu öyle!?

Kerem: Size dediğim oldu! Bir daha asla öyle bir yere gidemeyiz! Hatta Atilla Bey'e söyleyeceğim, evden çalışın! Siz bana e-emanetsiniz, başınıza bir şey gelmesine göz yumamam.

Hande: Bağırma bana!

- Kısa süreli bir bakışmanın ardından arabayı çalıştırdı. -

° ° °

Atilla: Hande! Uzatma artık yeter! Defalarca aynı şeyler konuşmayalım artık.

Hande: Ya alt tarafı kafede oturup bir yemek yiyelim dedim!

Atilla: Yemeyeceksin! Tek kendi canını değil, diğer insanların da canını tehlikeye attın!

Hande: Offf! Ben ne zaman kurtulucam bu hayattan!

- Yukarıda beni bekleyen Kerem'i yanına çıktım.

Ben uyuyana kadar başımda bekledi, uyuduktan sonra da kendi evine gitti.

Bizim evimizde kalmıyordu, ayrıca kapalı kutu gibi bir adamdı.

Gerekmedikçe konuşmuyordu.

Hatta zorunlu olmasa nefes bile almazdı.

Komutan olduğunu söylemişti.

Neden bıraktı?

Kafam hala çok karışıktı. Sabah o gelince hemen kalktım. -

Kerem: Hande Hanım, günaydın... Da, saat 5.

Hande: Biliyorum, senin gelmeni bekledim.

Kerem: Neden?

Hande: Niye bizim evde kalmıyorsun?

Kerem: Siz kahvaltı yaptınız mı?

Hande: Cevap ver.

Kerem: Siz üstünüzü değiştirin, ben aşağıda bekliyorum.

- Yüzündeki inatçı ifade ile odadan çıkarken yataktan yere attım kendimi.

KORUMA / HanKer / +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin