Somewhere Around You ( City Series #1 )

2

I can't say anything.

Ngayon ako ang napapahiya dahil sa exit pala ako dumaan at hindi sa entrance. Masyado ata ako nagmamadali at doon ako napadaan.

"Oh, Putangina." I whispered to myself.

Hiyang hiya ako sa sarili ko. It can't even process to my mind, Lord bakit? I don't deserve any of this.

"Why does it sound like it is my fault?" Natatawang sabi ng matangkad na lalaki sakin. Pati na rin ang guard ay natatawa sa kahihiyang ginawa ko.

"Huh?" paglingon ko sakaniya.

"Nothing" he chuckled.

Now he is laughing at me? I don't have anything to say and just went in and waited for the elevator to open.

6th floor ang pag aaplayan ko kaya medyo mabilis bilis rin ang pagaakyatan ko. Nakita ko na nagbukas na ang elevator at naglalabasan na ang mga nagtratrabaho doon.

Pumasok na ako ng elevator at hindi mawala sa isip ko ang nangyari kanina.

Kahihiyan.

That's what I feel right now, Kung pwede lang ibalik ang oras sana hindi nalang ako nag-panic at sana ang entrance ang napasokan ko.

Nagbukas na ang elevator at lumabas na rin ako, hinanap ko kung saan yung application room, pero nakita ko maraming tao ang nakapila at siguro doon ang application room.

Maybe the process is one by one kaya nakapila sila, nakita ko ay mga 5 kami na nakapila dito.

Nag-scroll nalang muna ako sa Instagram feed ko at chineck kung ilan na ang nagview ng story ko.

Seen by 205

Nakita ko rin sila Jennika at Francine na nag message sakin.

@Jenz_01 : Ingat ka <3

@ Francine_Ros : Sana malate ka, hahaha

Nainis ako sa message ni Francine saakin dahil nagkatotoo nga, siguro pinagdasal niya talaga na malate ako, well hindi nakakatuwa.

Nakita ko na ako ang susunod sa interview, Sana mapasa ko ito, because i am planning to live here and start a new life, hindi sa ayaw ko makasama sila mama at papa pati yung mga kapatid ko but I'm already 21, and this is the only way to have my freedom.

Living alone isn't that bad right? Having your own privacy is like the best gift you can ever receive, But at some point it would be sad also, having your parents and your siblings live far away from you?

Tinawag na ako ng babae na nasa loob, at siguro siya ang mag-tatanong sakin ng mga bagay para makapasok ako sa IVEA.

"Ms. Riva Bautista? Am i right?" mukhang naguguluhan na pagtingin niya saakin.

"Opo" sagot ko.

I observed the room, maganda ang pagkaayos at siguro ang interior designer ang nagayos dito. It was peaceful and it gives you a carefree feeling.

"You are 30 minutes late."

Chineck ko ang watch ko at tama nga siya, if i didn't panic it would've been 20 or 10 minutes late.

If it wasn't for that tall guy earlier also, nakakabwisit.

"Okay, I guess your resume and your papers are complete, you will receive a call kung kailan ang interview mo." sabi niya.