@ពេលល្ងាច« បងលេងអីហ្ហឹម?» ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែដើរដោយ
មានជុងហ្គុកកាន់ដៃនោះក៏បន្លឺឡើងទាំងឆ្ងល់ ព្រោះ
គេកំពុងតែដើរលេងសុខៗជុងហ្គុកក៏អូសដៃមកផ្ទះវិញ
ហើយប្រាប់ឲ្យគេប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទៀតផង ឥឡូវ
នេះភ្នែកទាំងសងខាងរបស់គេក៏ត្រូវបានរាងក្រាស់
យកក្រណាត់.សមកចងហើយអូសដៃមកក្រៅ
នេះ...ចង់ស៊ុបប្រាយស៍អីមែនទេ?« ចាំបន្តិចទេ ជិតដល់ហើយ!!»ជុងហ្គុកញញឹមតិចៗ
កាន់ដៃបណ្ដើររាងតូចមកកន្លែងដែលខ្លួនបានរៀបចំ
យ៉ាងពិសេសដោយខ្លួនឯង ហើយកាលដែលមក
ជេជូនេះគោលបំណងរបស់នាយគឺចង់ធ្វើបែបនេះឯង
ដំបូងគិតថាចង់ធ្វើវាឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយ មុននិង
ពួកគេទៅសេអ៊ូលវិញតែឃើញមុខតូចៗនោះ ចេះតែ
ទ្រាំមិនបានតែម្ដងទៅ« បើកភ្នែកបានហើយ!!» ថារួចជុងហ្គុកក៏ប្រលែង
ដៃពីរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងទុកឲ្យគេជាអ្នកស្រាយ
ក្រណាត់បិទភ្នែកនោះដោយខ្លួនឯង« ហ្ហឹម? យ៉ាងម៉េចហ្នឹង..?» ថេយ៉ុងឈរគាំងភ្លឹក
សម្លឹងមើលទៅទិដ្ឋភាពនៅខាងមុខខ្លួនជាមួយនិង
បុរសជាទីស្រឡាញ់ដែលកំពុងឈរញញឹមមើលមក
កាន់ខ្លួន បបូរមាត់តូចក៏ញែកញញឹមចេញមកដោយ
ភាពរីករាយបូករួមជាមួយនិងអារម្មណ៍រំភើបរកថាមិន
ត្រូវ គេយំឥឡូវហើយនៀក ㅜㅜនៅខាងមុខវាជាតុអាហារបែបសាមញ្ញៗនៅមាត់
ឆ្នេរ ផ្លូវដែលគេកំពុងដើរនេះមានផ្កាកូឡាបពណ៍ក្រហមស្រស់រោយជាផ្លូវ ភ្លើងទៀនអបសងខាង នៅលើតុមានស្រាក្រហមជាមួយនិងភ្លើងទានក្រអូបជះក្លិនមក ប៉ុន្តែនៅជុំវិញខ្លួនគេនោះជាភកលើងពណ៍ពងមាន់ស្រាលដែលបើកបញ្ចាំមកភ្លឺចិញ្ចាច មកព្រមជាមួយនិងរូបថតដែលគេបានថតកាលពីថ្ងៃមិញនេះជាមួយនិងជុងហ្គុកដាក់ព្យួរតាមខ្សែរតូចៗយ៉ាងស្រស់ស្អាត...
( អាចមើលរូបហើយ ស្រម៉ៃបាន 😂💖)