Ang nagpapagising na lamang sa akin ay ang pag-asang tutugon si Juli sa aking liham. Nasa sulok lang ng aking lamesa ang ibinigay na libro ni Marco. Wala namang mawawala kung babasahin ko ang akda ng aking kababayan.
Ang una kong naisip matapos mabasa ang Noli Me Tangere? Bulag ako sa mga bagay na hindi ko nararanasan. Malapit ang aming pamilya sa kada kura-paroko ng aming bayan. Ang mabasa ang ganitong akda ay kahindik-hindik. Nanginig ang aking katawan sa takot at matinding galit kung ang sinulat na ito ni Jose Rizal ay batay sa totoong nangyayari.
Mayroong parte sa akin ang iniidolo si Jose Rizal dahil sa kanyang adhika. Sinasalamin ng kanyang akda ang hirap na dinaranas ng bawat Pilipino sa mga prayle. Alam ko at nakasanayan ko na rin ang matawag na Indio ngunit hindi ko kailanman naiisip na ganito na ang nangyayari sa aking bayan. Kailangan ko ng kumilos.
