Evren senin gözlerinde | Chanmin

4

Restoran'ı müşterilere açalı birkaç gün olmuştu. Gelen müşteriler az olsa da, yemekleri çok beğeniyorlardı ve tekrar geleceklerini söylüyorlardı.

Saat 13 civarlarındaydı, müşteriler öğle yemeklerini yemek için geliyorlardı. Hyunjin ve Jongin siparişleri alırken, Changbin ve babamda mutfakta yemekleri hazırlıyorlardı. Ben de kasada öylece oturmuş etrafı izliyor, müşterilerin  ödeyeceği ücret miktarını bir kağıda yazıp masalarına bırakıyordum.

Neredeyse akşam olacaktı, işler gayet yeri yerindeydi. Babam mutfakta bir kaç eksik olduğunu söyleyip markete gitmişti.

10 dakika sonra restorana Seungmin geldi.

"Bugün biraz yoğundum gelemedim yanınıza özür dilerim"

"Özür dilemene gerek yok ki Seungmin, gelip bize yardım etmek istediğini anlayabiliyorum ama biz hallediyoruz, zaten senin işinde yoğun bir de gelip kendini burada yorma"

Yüzü asık bir şekilde kafasını sallamıştı.

"Gel yemek yiyelim, hemde bedavaya!"

"Nasıl bedavaya? "

"Kendimiz yapacağız, hep birlikte yiyeceğiz"

Yemekleri hazırlamıştık, masalara yerleşip yemeklerimizi yemeye başlamıştık.

"Changbin hyung yaptığın yemeklerin hepsi çok güzel"

"Çok teşekkür ederim Seungmin"

Yemeklerimiz bittikten sonra masalarımızı toplamıştık. Ben babamın hâlâ alışverişten gelmediğini farketmiştim, şimdiye gelmesi gerekirdi. Endişelenmeye başlamıştım.

"Beyler ben babama bakmaya çıkıyorum, endişelenmeye başladım hâlâ dönmedi"

"Bizde geliyoruz"

Hep birlikte restorandan çıkmıştık buradaki en yakın markete doğru gittik lakin orada yoktu.

Sokaklarda aramaya başlamıştık. İçimden umarım kötü bir şey olmamışır diye geçiriyordum.

Bir kalabalık gördük sokak lambasının etrafında oraya doğru ilerlemeye başladık,kalabalığın yanına vardığımızda konuşmalarını duymuştum.

"Araba çarptı galiba"

"Umarım bir şey olmamıştır"

"Biriniz hemen ambulans'ı arayın"

Tedirgin olmaya başlamıştım, ellerim titremeye başlamıştı. Seungmin farketmiş olacak ki elimden tutup sakinleştirmeye çalışmıştı.

Yerde uzanan biri vardı yüzü belli olmuyordu, yanına yaklaşıp kim olduğunu gördüğümde donakalmıştım. Aklım almıyordu nasıl olabilir bu? Hyunjin yanıma gelip beni kolumdan tutmuş ve bir banka oturtturmuştu.

Karşımda yerde kanlar içinde yerde uzanan babama bakıyordum, gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Hastaneye gelmiş, yoğun bakımın önünde duruyorduk. Felix koşarak yanımıza gelmiş, bana sarılarak ağlamaya başlamıştı. Saçını okşadım, Felix'in yanında ağlamamalıydım, güçlü durmalıydım.

"Hastanede olduğumuzu nereden öğrendin?"

"Changbin hyung mesaj atmıştı"

Evdeydik, sabaha kadar uyuyamamıştım. Felix yanımda ağlarken uyuya kalmıştı. Babam gece 2,3 sularında ölmüştü. Çok acı vericidi, elinizden bir şey gelmeyişi yıpratıyordu beni.

Ama bir şeyi öğrenmek istiyordum, araba bilerek mi çarpmıştı yoksa yanlışlıka mı olmuştu? Eğer yanlışlıka olduysa babama çarpan kişi oradan babamı alıp hastaneye götürebilirdi, şimdiden bir sonuca varmam pek doğru olmaz. Bir şekilde araştırmalar yapıp nasıl olduğunu öğrenmeliyim. Böylece kapanamaz olay.

Cenaze töreni vardı, fazla tanıdığımız olmadığı için çok kişi gelmemişti. Babamın eski iş yerindeki arkadaşları, birkaç akrabamız ve bizim çocuklar vardı.

Cenaze salonuna herkes üzgün bir şekilde gelip bana ve Felix'e sarılıyor ardından üzülmememiz ve güçlü olmamız gerektiğini söylüyorlardı.

Sadece bizim çocuklarla kalmıştık, hepimiz ağlıyor bir yandan da birbirimizi teselli ediyorduk. Seungmin maalesef ki gelmemişti işleri yoğunmuş.

Çocukları yemek yemeleri için göndermiştim.

"Baba yemin ederim ki kim sana bunu yaptıysa onu bulacağım, senin için. Çok özleyeceğim seni.. "

Tabutun önüne gidip babamın en sevdiği çicekleri koydum ve ağlamaya başladım.

Birden içeriye birisi geldi, kafamı çevirip baktığımda nefes nefese kalmış seungmini gördüm. Hemen yanıma gelip bana sarılıp ağlamaya başladı.

Bu bölüm biraz kısa olmuş olabilir kusura bakmayın bebısler😩✋🏻

Bayramdan sonra daha uzun bölüm atmaya çalışacağım🤨

Keyifli okumalar hepinize 😋

Bol bol yorum yapmayı ihmal etmeyin ⛷️

Kendinize dikkat edin🤍

Hadi baii ben kacar 🤼‍♀️