İÇİMDEKİ BEN

YENİ HAYATIM

Yazları pek fazla sevmem. Aslında ruh halime göre değişiyor. Havada güneş bana gülümsüyor, dışarısı cıvıl cıvıl , tam gezmelik lakin bir sorun var ... Bu sıcak beni kavuruyor ve terletiyor birde kokutuyor. Koltukaltı sürmeme rağmen deodarant sıkmama rağmen terliyorum. Gel de sev yazları.
Kışıda sevmem ki. Ben hafif yağmurlu , hafif soğuk rüzgar esen zamanları severim. Yaninizda sevgiliniz varsa romantik, arkadaşiniz varsa sohbet etmelik, tekseniz kahve icmelik . anneniz varsaaa balkondan camasirlari toplamalik.
Maalesef annem yok yanimda. Her sabah uyandigimda beni kaldiran bir annem yok. Her gün araşıyoruz ama. Bazen Gece 12 ye kadar aramiyorum. Sonra ne oldu acaba niye aramadi annem hala diye merak ediyorum ki annem ariyor :). Niye aramadin bugün beni diyor. Ayni soruyu bende soruyorum tabiki.
Şehir dışında ailenden uzak kalıp okumak gerçekten zor. Ama korkmayin iyi yanlarida var. Birey olmak zor sadece. Sonuçta yıllarca ailenizle yasiyorsunuz bir gün bakmissiniz başka yerde yasamaya baslamissiniz. Hele ki benim gibi 8 kişilik bir yurtta iseniz. Mülteci kampı gibi. 8 kızı bir odaya sokma çabası neden acaba . erkekler 4 kişi oh ne âlâ memleket. Dusunsenize ya 8 kiz bir arada. Hepimizin sabah 8 de derse gitmek için kalktigini dusunsenize.. Düşünmeyiniz çok kötü. Oda küçücük zaten. Birbirimize carpiyoruz. Odada ki yatak düzenini nasil yapalim diye çok kafa gördük donem başında. Güzel bir düzen yaptik ama sıkıntılar biter mi hiç. Bitmez. Odada gıcık insanlar varsa hiç bitmez.
Yurdun ilk gününde odama gelip büyük bir heyecanla yerleştim. 4 kisiydik odada.beni nelerin beklediğini bilmiyordum tabiki. Heyecan vericiydi. Dolabimi güzelce duzenledikten sonra yatagima geçip ne yaptim biliyor musunuz? Kitap okudum .. Biliyorum çok salağim. Ne derseniz deyin kabulüm. Abi sen kalk şehir dışından ilk defa bir yurda yerleş. İlk gün yatagina otur kitap oku. Var mi boyle bir şey. Var artık. Zaten sarmadi. Kalktim yataktan. Üzerimde severek aldigim bir bahcivan elbise vardi. Simdi pek sevemiyorum . sırt çantamı taktım çıktım yurttan. Ayni mahalleden bir arkadaş var pek tanışıklığımız yok ama onla geldim buraya. Evi vardi oraya gidim bari dedim. İlk defa Burda otobüse binicem akbilimde yok. 1.15 yerine 2 lira vermek koydu tabi. Tabi yine ben heyecanlı. İçim kıpır kıpır. Günlerden Cumartesiyi 1 gün sonra yeni okul yeni arkadaşlıklar. Ve ben aileden uzaktayım. Güzel bir duyguydu gerçekten. Gülüyorum kendi kendime falan insanlar bakıyor aldırış etmiyorum ama. Havalıyım çünkü tek başıma bir şehirde. Gittim işte. Evi çok büyük çok güzeldi. Kıskanmadim değil. Keşke 1 oda daha olsaydida ben gecseydim demedim değil hani. Ama yoktu 3 kişilerdi 3 oda vardi. Biraz oturduktan sonra mecbur yurda geri döndüm...

Küçücük not: sizinle hayatini paylaşmak deneyimlerini aktarmak istiyorum . yazabildiğim kadar yazicam. :) fotoğraf yurt odam :)

Bu arada arkadaşlar begendiyseniz yildizlarsaniz ikinci bolumu ona göre yazicam :)