Nandito ako sa upuan ko nakaupo habang tulala at nakikinig sa guro ngunit, walang pupamasok sa utak ko kahit ano, i don't know kung bakit napaka hina ko ngayong umintindi.
Maybe, I'm just broken? Ugh insane.
Kung bakit ba kasi s'ya pa ang napili ko, lolokohin at iiwan lang 'din naman pala ako sa huli.
Mahirap na talagang magtiwala ngayon sa tulad n'ya.
Kung hindi ba naman ako tanga, nagpabihag ako kahit na alam kong malabo n'ya akong nagustuhan.
"Ms. Montallo, are you listening?"
Natauhan nalang ako sa tanong ng aking guro. S'ya, s'ya ang may kasalanan nito kung bakit ako frustrated.
"Yes ma'am" magiliw na saad ko at ngumiti ng kaunti
Tumango lamang ito at bumalik sa pagtuturo
Sa oras na'to nakikinig na'ko at hindi na ako nagisip ng kung ano ano pa.
"Zanea jusko, muntik kana kay ma'am Flores" kalabit sa'kin ni anna ng kumabas ang guro namin.
"Kung bakit ka ba naman kase tulala habang nag kaklase tayo" pagpapatuloy pa nito.
"Hmm, wala may iniisip lang"
Sabi ko nalang sakan'ya
"Nga pala zanea, kamusta kayo ni tristan? Chika kanman d'yan oh."
May mga ngiti itong pilyo habang tintanong ito at sinasabi.
Bigla naman akong kinabahan, ba't banaman kase gan'yan ang tanong n'ya bigla bigla.
Lumungkot ang mukha ko.
"Oh, ba't malungkot kana bigla."
Nag aalala akong nitong pinalo ng mahina
Sa bawat tono ng pananalita n'ya malalaman mo talagang nagaalala sya.
"Kase, wala na kami hiniwalayan n'yako"
Pilit kolang na banggitin ko ang mga salita nayan .
"Hala, paano?"
Taning pa nito.
Kinuwento ko naman sa kanya, kaya nakipag hiwalay si Tristan sa'kin ay dahil sa isang bagay na ayaw kong ibigay sakan'ya.
Bago pa lamang kami ay gusto na agad n'yang gawin namin ang ginagawa ng mag asawa.
Tumatanggi ako sa bawat hiling n'ya nayon, hanggang sa yung time na last na inayawan ko s'ya. Kagabi ayon, hiniwalayan ako.
Ako naman si tanga kahit na dalawang buwan palang kami ay minahal kona s'ya agad.
Alam kong playboy s'ya maraming babae ang nagkakagusto saknaya, aaminin ko maitsura s'ya kumbaga perfect pakage na s'ya kung tawagin.
"Eh gago naman palang talaga 'yang tristan nayan ei" nanggigigil ito sa pananalita at tono nito.
Napangiti ako dahil don masasabi ko talagang mahal ako Ng kaibigan ko, dahil sa mga panahon na kailangan ko ng karamay ay lagi s'yang nand'yan.
