Nagising ako, dahil napakasakit ng ulo ko. At nag aalab ako sa init.
"Arg, napakasakit naman ng ulo ko."
Umupo ako sa kama ko. Kung sana nagdala ako ng payong siguro hindi ako magkakasakit.
Hayst, ba't hindi ko ba'yon naisip? Napaka ayos rin naman kase ng panahon kahapon, t'saka maaraw malay kobang uulan.
Tumayo ako, sa pagsisimula 'kong naglakad nandilim ng sandali Ang paningin ko.
Nadito ako ngayon sa cr, minabuti ko munang maligo upang mabawasan ang init ng katawan ko.
Siguro, kung katulad lang ako ni ate na matalino mamahalin rin kaya nila ako ng katulad ng pagmamahal nila kay ate?
Hindi naman talaga ko sobrang maalam kumbaga sakto lang, para sa'kin okay na ang makapasa ako kahit na wala ako sa top.
Si ate kase merong top lagi, t'saka napaka matalino pa. Kaso hindi lang talaga kami magkasundo.
After a couple time I'm done.
Nagayos lang ako ng kaunti at nag bihis ng school uniform.
Hindi sa pagmamalaki, maputi ako at makinis, may mapulang labi at magandang mata. Mahabang pilik mata at saktong pangangatawan, matangkad rin ako at may mahabang buhok na parang dagat kung umalon pag nahahanginan.
Kinuha kona ang gamit ko at bumama na'ko ng aking kwarto.
Masakit parin ang ulo ko, pero hindi ko ipapahalata sa'kanila dahil baka pagalitan lang ako.
Naabutan ko silang masayang kumakain habang magkekwentuhan sila. Dumaretso naman ako kaagan sa upuan ko.
Parang walang tao na dumating tuloy parin sila sa pag kekwentuhan.
May plato na dito at kutasa, nag sandok ako ng kaunting kanin at ulam.
I was going to start to eat when someone call me.
"Oh, ano kamusta ang klase mo?" Tanong ni papa sa'kin.
"Okay naman po"
"Okay? Baka naman naglalandi kalang at hindi nag aaral"
Naisipan n'ya pa 'yon? Parang gust'o kong maiyak pero bawal, ayokong makita nila akong mahina.
Narinig ko naman ang tawa ni ate.
"Ikaw zanea 'wag kanga muna kasing maglalandi napaka bata mopa, ma's mabuting mag aral ka muna." Sabi ni ate animo'y pinapangaralan ako.
Ako naglalande? Kung naglalande ako dapat, dapat hindi na ako pumapasok at buntis na'ko ngayon.
"Tama ang ate mo, kung gayahin mo kaya ang ate mong matalino para matuwa ako sa'yo" singit ni mama.
Tumungo nalang ako habang nagsasalita sila ng kung ano anong panlalait sa'kin.
Parang nawalan ako ng ganang kumain, bakit ganito? Kanina masaya sila nung silang tatlo palang ang nasahapag kainan.
Pero bakit, pagdating sa'kin laging lait ang natatanggap ko?
Nanunubig ang nga mata ko, parang hindi ko koyang pigilan.
"Excuse me po" pagtapos kong magpaalam.
Agad akong tumayo at nagmadaling lumabas.
Sa paglabas ko hindi kona talaga kayang pigilan ang nga luhang kanina kopa tinatago.
Tuloy tuloy lang ang luha ko sa pag agos. Pinupunasan ko 'to ngunit kahit anong punas nababasa parin ang mukha ko sa mga luhang pumapatak sa mata ko.
