3.Bölüm:Yabancı

55 6 0
                                    

Dışarı çıktığımda yüzüme çarpan soğuk rüzgar beni kendime getirmişti.Hastane insanı çökertiyordu sanki ve ambulansta yaşananan panik dolu anlar aklıma gelince içim şişiyordu.Bahçede boş bulduğum banka oturdum.Arya'yı düşünüyordum,kapıyı açtığımda onu o halde görmek kendimi kötü hissetmeme sebep oldu,çok dikkatlı bir kızdı,araba çarpmasına hayret ediyordum.
Telefonum çaldı arayan annemdi ama konuşmak istemiyordum,mesaj atmaya karar verdim.Ona neler olduğunu anlatan kısa bir mesaj gönderdikten sonra beni yine aradı ve açtım."Kumsal,hastaneye seni almaya geliyorum kapının önünde bekle.Arkadaşına geçmiş olsun"dedi.Sesi her zamankinden kötü geliyordu."Tamam." diye cevapladım,ama canım eve yada başka bir yere gitmek istemiyordu.Burada Arya'nın yanında kalmak istiyordum.Doktorlar iyi olduğunu söylesede içim rahat değildi.
Annem kendi arabasıyla gelmişti.Babamınkini kullanmayalı uzun zaman olmuştu.Arabaya bindiğimde sessizlik hakimdi.Sessizliği bozmak için "Eve mi gidiyoruz?" dedim."Hayır yemek yemeye,en sevdiğin restauranta"dedi. "Evde yemek yemeyi tercih ederim" dediğimde kaşlarını hayır dercesine kaldırdı.Sabahtan beri hastanedeydim,ve eve gitmek istiyordum ama annemin umrunda bile değildi.Anneme baktığımda çok hoş bir elbise giymişti makyajıda güzeldi ve parlak sarı saçlarını topuz yapmıştı.Anneme en çok topuzu yakıştırıyordum.
Yarım saat sonra restauranta gelmiştik.Arabayı parkettik ve girişe doğru ilerledik.
En sevdiğim restauranttı burası.Burayı çok sevmemin nedeni babamla hep buraya gelmemizdi.Ama annem burada bir kez doğum günümü kutladığım için öyle sanıyordu.
Müşterilere göz ucuyla baktım.Herkes çok şıktı ama ben kot pantolon gömlekle buradaydım.Annemin bana zorla bir şey giydirmediğine sevinmiştim,çünkü fazla elbisem yoktu,giymeyide sevmiyordum.Annem hızlı adımlarla benim önüme geçti ve yürümeye devam etti.Sanırım bu kılıkta geldiğim için benden utanıyordu.En güzel masalardan birine oturduk.Annemin birini bekler gibi bir hali vardı, sürekli telefonuna bakıp duruyordu.
"Ne zaman yemekleri söyleceğiz?" dedim "Sabırsız olma Kumsal" dedi.Niye bu kadar gergindi anlamıyordum.
Kapıdan çok yakışıklı bir adam girdi,erkekler fazla ilgimi çekmezdi ama bu adam 'Ian Somerhalder'e çok benziyordu.Adamla göz göze geldik,bize doğru geldiğini gördüm.Anneme "Merhaba Ayçin" dedi ve sarıldılar.Ben şaşkındım bu adamda kimdi.Sonra bana "Sen Kumsal olmasılısın,çok güzel bir kızmışsın" dedi. "Ve siz...?" diye baktığımda annem araya girdi "Çok yakın bir arkadaşım,bugün iş hakkında konuşmak için burdayız.Seninlede tanıştırmak istedim,bu beyefendi Aras" dedi."Merhaba" dedim.
Yemekleri sipariş ettik,açlıktan ölüyordum.Sabahtan beri bir şey yememiştim.Annemle Aras içli dışlıydı.İş dışında her şey hakkında konuşuyorlardı.Kahkahalarına diyecek yoktu.Annemin bir adamla böyle olması ilginçti,genelde hep mesafeli olurdu.Ama bu çok yakın arkadaşıymış.10 dakika sonra yemeklerimiz geldi.Enfes bir spagetti yedim,annemlerin ne yediğine dikkat etmemiştim.
Annem ve arkadaşı eve gitmeyi kararlaştırdılar ama ben daha oturmak istiyordum.2 saat boyunca güzel sohbetler ettik.Konuşmayı sevmememe rağmen sohbetimiz -nedenini bilmediğim bir şekilde- çok güzeldi.Bana dertlerimi ve bütün yorgunluğumu unutturmuştu hatta Arya bile aklımdan çıkmıştı.Aras denilen bu adam çok iyi birine benziyordu.Garip ama bu yabancıya -Aras'a- hemen kanım ısınmıştı.Daha sonra restauranttan çıktık.
Arabadayken annem müziğin sesini
sonuna kadar açtı."Anne kapar mısın?" dedim."Yapmaa,eğlenelim" dedi ve müziği kapatmadı. "Hastaneye uğrayalım 5 dakika Arya'ya bakacağım" dedim "Olur hayatım" dedi.
Arya'nın durumu iyi sayılırdı,abartılacak bir şeyi yoktu.Yarın taburcu olacaktı ve bizim evde kalacaktı,ona daha söylemedim ama evde tek kalmasına izin veremezdim.
Trafik yüzünden 1 saatte eve geldik.Hemen odama çıktım,telefonumu elime aldığım gibi Doğu aradı.Aryanın nasıl olduğunu sordu,nereden haberi olduğunu bilmiyorum ama ona her şeyi anlattım.Yaklaşık 1 saat konuştuktan sonra saate baktım 18'di.Saatin ne ara geçtiğini anlamadım.Ama yorgunluktan ölüyordum tam yatağa geçecekken annem seslendi "Haydi gel uyumak yok." ne istiyordu acaba.Annemin yanına bitkin bir halde gittim ve beni oyalamaması için dua ettim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 10, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

GeleceksizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin