Black cat

10

We zaten met zijn alle op de bank in de leefruimte. 'Omaaaaa! Heb je je koekjes bij je?' Vroeg wooyoung. 'Ohja bijna vergeten.' De vrouw pakte een bak uit haar tas. 'Kijk eens aan jonge.' Voor wooyoung de bak kom pakken pakte mingi hem. 'JA MINGI HOE DIE KOEKIES!!' 'NEE JIJ HEBT ER AL GENOEG OP!' 'JAH! IK HEB ER NOG GEEN EEN OP!' 'Maakt niet uit. De eerste is voor jae.' Mingi maakte de bak open en reek hem uit naar me.

Ik wees af. Ik was een beetje misselijk door de hele gebeuren.
'Neem er nou een.' En hij duwde er een in mijn handen. En gaf iedereen een koekje behalve wooyoung en seonghwa. Seonghwa wou niet en wooyoung kreeg niks. Het was grappig om te zien hoe ze achter elkaar aan rende.

'Ach jae mijn kind. Je moet we geschrokken zijn. Neem het niet al te persoonlijk.' 'Laat me een ding duidelijk maken. Ik ben niemands eigendom. De enige die me mogen rondbazeren zijn mijn ouders en mijn baas. Verder doe ik wat ik zelf wil.' 'Dat weet ik lieverd. Maar je oom bedoelde het niet zo. Hij mocht geen contact met je maken van je vader omdat hij je oom niet vertrouwde door een jaren lange ruzie en de gedrachts problemen van je oom. Maar toen ze jong waren hadden ze een afspraak gemaakt dat ze voor elkaars kinderen zouden zorgen als er iets zou gebeuren met elkaar. Daarom stuurde je oom de jongens om op je te letten.'

Ik keek om mij heen. 'Sorry ik..' 'zeg geen sorry jae. We zijn je vrienden, je familie en we gaan je weer een familie geven. Misschien niet de normaalste maar wel een leuke.' Zei hongjoong. 'Precies dat. En ik moet je nog terug pakken voor de stokslaag.'.zei jongho. 'Oh iek.' Zei ik en iedereen begon te lachen behalve seonghwa. Hij liep naar zijn kamer met een teleurgesteld gezicht.

'Laat hem maar zo is hij altijd.' Zei die vrouw. 'Nee ik had een belofte gebroken die ik met heb had gemaakt.' Zei ik. 'Ga naar hem toe dan en bied je excuses aan als het je echt spijt.' Ik twijfelde even maar ik stond op en liep naar zijn kamer.

Ik klopte en deed zachtjes de deur open. ' 'Het'?' Ik liep naar binnen en deed de deur dicht.
Mijm hart klopte in mijn keel.
'Ehm het spijt me, het was niet de bedoeling om je naam te zeggen. Het gebeurde gewoon en ik-' 'hou maar op.' Zei hij en ging liggen.

'Waarom doe je nou weer zo afstandelijk tegen mij als het niet over je naam gaat?' Zei ik geïrriteerd. 'IK KON JE NIET BECHERMEN!! Pa deed je pijn en ik deed niks terwijl je mij om hulp vroeg.'

Ik viel stil. 'Dat is het. Luister je hoeft echt niet 24/7 op mij te letten en voor me te zorgen. Wat er net gebeurde was niet joun schuld. Zit er niet zo over in joh.'
Hij ging rechtop zitten en keek me aan. Ik keek hem aan. 'Je bent toch geen stil.' Zei ik grappent. Seonghwa grinnikte ook. 'Hey ik ga alvast terug.' Zei ik en liep de deur uit.