Brothers? Nope! Lovers... ( ფიქცია დროებით შეწყვეტილია.)

რა ჩაიდინე?

მთელი დღეები სახლში ვიყავი და არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, მშობლები ისევ ჩემი ძმის საქმეს აგვარებდნენ. ჯერ არ გამოჩენილა და უკვე პრობლემებს ქმინს, რომ ვნახავ მერე რას იზამს ღმერთმა იცის გვაიფიქრე და კომიქსებს გადავავლე თვალი. თუმცა ვერაფერზე ვერ ვახდენდი ყურადღებას. ერთადერთი თავში მუდამ თეჰიონი მიტრიალებდა, თვალებს ვუჭავდი ისევ მის მზისნაკოცნ სხეულს ვხედავდი, ყურებში ისევ მისი ხმა ჩამესმოდა, ნელ-ნელა ჭკუიდან გადავყავდი და ეს მაშინებდა. რასაც მის გასამწარებლად ვგეგმავდი საკუთარ მახედ მომიბრუნდა. ყველაფერი მის თავს მახსენებდა, ყველგან ის იყო, ჩემს საძინებელშიც კი ხანდახან ჩემს საწოლზე წამომოწოლილიც.

კარზე კაკუნმა მაიძულა ფიქრებს დავმშვიდობებოდი და მალევე მისაღებში ჩემს უსაყვარლეს ჯიმინთან ერთად დავბრუნდი.

პარკ ჯიმინი ის ჩემი ერთადერთი მეგობარი იყო მთელს დედამიწაზე. ის არა მარტო საუკეთესო მეგობარი არამედ ძმასავით იყო ჩემთვის, ის ყოველთვის ჩემთან იყო, მისმენდა დარიგებებს მაძლევდა. ძალიან მიყვარდა მასთან თითიეული წუთის გატარება.

- აბა როგორი იყო ბანაკი? კარგი დრო გაატრე? ბევრი მეგობრები გაიჩინე?

- საშინელება იყო უშენოდ და არა მეგობრები დიდად არ გამიჩენია, ნუ რამოდენიმესთან დავახლოვდი ისიც ფეღბურთის წყალობით.

- ვაუ თამაშობდი?

- კაპიტანი ვიყავაი.

- მიხარია, ალბათ ბევრს გაუტეხე გული, მოგებით დაიღლებოდი შენი ამბავი რომ ვიცი.

- სიმართლე გითხრა იყო ერთი რომელიც ახერხებდა და მუდამ იდიოტის როლში გამოვყავდი.

- ვოაჰჰჰ ვინ იყო?

- სხვა ჯგუფის კაპიტანი ყველა თამაში მოიგო სუყველა და მეც ბალახზე მახოხა თუმცა ჭკუა ვასწავლე, მაგრამ საკუთარ მახეში გავები ჩიმ.