daddy/drarry

²

"Önemli bir şeyi yok Bay Potter. Sadece bir-iki gün pek üstüne fazla basmasın birde yazacağım merhemi günde sabah akşam olmak üzere iki defa sürerse kısa sürede iyileşir."dedi orta yaşlı doktor röntgen sonuçlarına bakarken. Harry ise kafasını sallamış küçüğüne bakmıştı.

Draco dudaklarını büzmüş etrafına bakınırken adamın ona baktığını hissedip yutkunduktan sonra gri gözlerini zümrütlere dikti. Harry gülümseyip sarı saçları okşadıktan sonra hemen Draco'yu kucağına aldı. Draco yine yutkunup kollarını çekingence adamın boynuna doladı. Ayaklarını da adamın beline sarıp kucağında ilerlemeye başladı.

Harry özel hastaneden çıkıp şoförünün yanına ilerledi. Şoför Harry'i görür görmez hemen arka kapıyı açıp saygı ile kafasını eğip selam verdi. Harry ise suratında düz bir ifade ile kafasını sallayıp selamını aldı. Draco'yu yavaşça arka koltuğa oturtup kemerini bağladıktan sonra kendisi de Draco'nun yanına oturmuş kendi kemerini de bağlamıştı.

Şoför arka kapıyı kapatıp arabanın etrafından dolanıp sürücü koltuğuna geçerken Draco elleri ile oynuyordu utancından. Utangaç biriydi. Hemde çok. Harry bunu bildiği için pek üstüne gitmedi.

"Beni tanıyor musun bebeğim?"

"I-ıh."

"Adım Harry Potter. Senin adından bu günden sonra Draco Potter miniğim. Artık benim himayem altında yaşayacaksın ve güzel bir hayat süreceksin."demiş Draco'nun elini tutup dudaklarına yaklaştırdı. Ufak ama Draco'nun kalp krizi geçirmesine sebep olabilecek bir öpücük kondurmuş tam grilere bakmıştı Harry.

"Artık benimsin Draco."