Gerçek Ailem

Bölüm 4

Okunma sayısı 24 olmuş. Hikayem okunmuyor zannederek bir sonraki bölümü ertelemiştim. Bir beklentim de yoktu açıkcası. Sizden ne yorum ne de beğeni bekliyorum. En azından şimdilik. Ama hikayemi okuyanlar için şunu da söylemek istiyorum. En azından bir sonraki bölümü bekliyorsanız bana yorum atın. Yoksa bir sonraki bölüm geç gelebilir.

Bugün ilk iş günümdü ve açıkcası beni neler bekliyordu bilmiyordum. Buradaki insanlar farklıydı ve karşıma kimler çıkacak bilmiyordum. Hızlıca hazırlandım ve arabama binip, okula gittim. Korktuğum gibi değildi. Burada insanlar pek sevecendi. En azından bana karşı öyleydiler. Teker teker çocuklarla ilgilendim. O kadar tatlıydılar ki, her birine hemen kanım ısınmıştı. Günüm kısacası böyle geçmişti. Mesaim bitmişti. Tam hazırlanıp, çıkmak üzereydim ki elinde çiçeklerle bir adam bana doğru geldi. Bana bir çiçek gelmişti. Kimden olduğunu merak ettim. Kimden olacaktı? Tabi ki burada tek tanıdığım kişi Selim'dendi. Ah durun! Bir de kart vardı. Kartta, "Güzel öğretmen Renan'a ilk gününde başarılar." yazıyordu. Çiçekleri alarak arabama bindim ve hemen Selim'i aradım.

"Renan aramana sevindim."

Çok incesin Selim. Çiçekler gerçekten harika. Teşekkür ederim.

"Önemli değil Renan. Ee akşam geliyorsun değil mi?"

Evet geliyorum. Sen bana adresi ver akşam orada olurum.

"Tamam o zaman ben sana şimdi mesaj atarım."

Peki o halde akşam görüşürüz.

"Görüşürüz Renan"

Selim

Bu akşam Renan ile ailemi tanıştıracaktım. Nedense içimden onların tanışması gerektiğini düşünüyordum. Gerçekten heyecanlanmıştım ve bu akşam her şeyin mükemmel olmasını istiyordum.

Renan

Çiçeklerle gelen mutluluğun sarhoşu olmuştum. Hemen onları salondaki masada bir vazoya koydum. Selim her geldiğinde onları görsün ve ona değer verdiğimi anlasın istiyordum. Şimdi ise ne giyeceğime karar vermeliydim. Sonuçta bu yemek benim için önemliydi. Şimdiden hazırlanmalıydım.

...

Selim evlerinin adresini mesaj atmıştım. Arabama binerek yola koyuldum. Kısa sürede evi bulmuştum. Bulmuştum bulmasına ama dizlerim titriyordu. Onlarla karşılaştığımda ne tepki verecektim bilmiyordum. Ya da onlar beni görünce ne yapacaklardı?

Gücümü toplayarak eve doğru girdim ve kapıyı çaldım. Kapı açıldı. Karşımda bir bayan vardı ve hoş gülümsemesiyle beraber beni içeri aldı. Selim ve ailesi de gelmişti. Sanırım Mehmet ağa ve karısı beni tanıyamamışlardı. Hep beraber yemek masasına geçtik. Kimseden çıt çıkmıyordu. Selim'le gözgöze geldik. Bana gülümsüyordu. Ben de ona gülümsedim ve sonra Mehmet Ağa'nın bana bir soru sorduğunu farkettim.

"İlk iş günün nasıldı kızım? Buralara yabancısın, alışabildin mi?"

Aslına bakarsanız Selim'le tanıştığım için şanslıyım. Onun sayesinde buralarda yabancılık çekmiyorum. Sağ olsun bana çok yardımcı oldu.

"Lafı mı olur Renan? Aslına bakarsan baba Renan baya güçlü kızdır. Böyle durduğuna bakma. İstanbullar'dan geldi sırf burada görev yapmak için."

"Öyle mi kızım. Tebrik ederim seni doğrusu. İstanbul'dan buraya gelmek cesaret ister."

Aslına bakarsanız pek cesaretli değilimdir. Fakat buraları sevdim. Beni buraya çeken bir şey var doğrusu.

"Buralar böyledir. İnsanı kendine çeker. Burada ne kadar kalmayı planlıyorsun kızım?"

Adının Asude olduğunu öğrendiğim kadın hemen atıldı.

"Kıza ilk günden öyle şeyler sorulur mu ilahi Mehmet Bey."

"Latife yapıyorum canım. Gitmesini istemem tabi. Ama sonuçta onun da bir ailesi var değil mi?"

Ne diyeceğimi bilmiyordum. ASlında lafı geçiştirebilirdim. Fakat bunu yapmak yerine sofradakilerden özür dileyip masadan koşarcasına kalktım. Selim'in arkamdan koşmasını umursamayarak hızlıca arabama bindim ve oradan ayrıldım.

Kısa sürdü bu bölüm ama asıl olacaklar bir sonraki bölümde ve o bölüm uzun olacağı için bütün olayları burada yazıp bölmek istemedim.