bu özleyip de kavuşamayanların hikayesi.
veya,
kavuşamayıp da özleyenlerin hikayesi.
Kitap yetişkin içeriktir. Okumadan önce buna önem verin, lütfen! <3
Kapak için Elif'e teşekkürümü iletiyorum ❤️
Zeynep bu gece ablasına gideceğini söyleyince evde yalnız kalmıştım. Aslında yalnız kalmam da iyi olmuştu. Son zamanlar o kadar durgundum ki, hiç kimseyle konuşmak istemiyordum. Hele Zeynep zaman geçirmek istediğim en son kişi bile olmaya bilirdi.
En ağır hastalık bu ola bilirdi. Bu belirsizlik, belirsizlikten doğan stres, stresten dolayı olan anlamsız duygular, durgunluk, darmadağınlık. İç hesaplaşması insanı yer, bitirirdi. Günden güne kendin bile farketmeden yaşlanırsın, gül gibi solarsın.
Doğa Aybüke'nin yeğeniydi. Yengesi Doğa'ya hamileyken biz birlikteydik. Doğduğunda beraber gitmiş, beraber izlemiştik Doğa'yı. Cennet gibi kokusu, kahverengi saçları, Aybüke gibi çekik gözleri vardı. Ayrıldıktan sonraki tek ortak noktamız olarak Doğa kalmıştı. Kopamamıştım ondan. Ara sıra ziyaret eder, görüntülü konuşur ama hep hediyeler gönderirdim.
Görüntülü konuşmanın iyi geleceğini düşünerek, Kemal'e görüntülü ara tuşuna bastım. Çok geçmeden açılan ekrana bakarak 32 diş gülümsedim:
"Tolga abiiii!"- diye koşarak gelen Doğa'ya bakarak gülümsedim. Ne çok büyümüştü. Büyüdükçe Aybüke'ye mi benzemişti ne?
"Nasılsıın, ufaklık?"
"İyiyim, Tolga abi, sen?"
"İyiyim bende. Ne çok büyümüşsün sen?"
"Hihi. Tolga abi, gönderdiğin bebek evi çok güzelmişşş. Sen ne zaman gelecen bana?"
"Geleceğim yakında, kuzum. Sevindim beğenmene. Başka bir şey ister misin? Gelirken ne getireyim sana?"
"Hmmm"- diye düşünerek kaldı. Bu haline gülmeden edemem. Aşırı tatlıydı. Ekrandan yiyesim vardı.
"Kocamaaaaaan ayıcık istiyorum!"
Güldüm: "tamam, bebeğim, getiririm sana."
"Tamam. Tolga abi, ben çok acıktım, yemek yemek istiyorum. Şimdi ben gitsem bana kırılmazsın dimi?"
"Kırılmam tabii, kuzum. Hadi git yemeğini ye."
"Tamam, öptüm."- diyerek avucunu öperek el sakladığında bende karşılık vererek el salladım. Kemal'e de hoşçakal diyerek telefonu yatağa bıraktım. Muzun kabuğunu soyarak yemeye başladım. En yakın zamanda Doğa'yı görmeye gitsem iyi olacaktı.
Sallanan sandalyemi sallayarak yerime sindim. Gözlerimi kapatarak, hiç bir şey düşünmemeye çalıştım. Aklımı bir şeye adamak istemiyordum. Kafamı boşaltmaya çok ihtiyacım vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
