An Average Girl Like Nova

2

Hindi man ako sang-ayon sa sinabi nya ay sumunod na lang ako kaya ngayon ay heto nga ako at nakatitig sa malaking bintana dito sa kwarto nya.

Among the Pattinson, he's the one I am intimidated the most that's why I often follow him. Why wouldn't I? Do I have a right to complain? none

When the door of his room creaked, I immediately look at its direction only to found out that he already standing outside his room.

Inilipat ko naman agad ang tingin ko sa hawak nya ngayong plato. Naglalaman iyon ng mga pagkaing hinanda ko kanina ngunit tanging kanin at isang klase lang ng ulam sa tatlong magkakaibang klase ng ulam na hinanda ko kanina ang dala nya, ang paborito nyang tsapsuy. Sa kabila naman nyang kamay ay naroroon ang isang basong may lamang tubig.

Sa totoo lang ay hindi ko pa rin makuha ang tamang timpla ng ugali nya. Hindi sya madaling mabasa tulad ng iba nyang kapatid.

For the past three years that I've been working under their family, I can easily describe each one of the Pattinson brother's personality but when it comes to the eldest among the five of them, I'm still not sure.

I silently watched his every movement from the way he walks towards my directed to how he managed to still look manly and intimidating by just handing me the glass of water when he's already standing in front of me.

"Let's eat" he said without even asking me first if I already ate dinner.

He sat on the wooden chair he grabbed somewhere inside this room and moved closer to me and that made our knees touched.

Sa totoo lang ay mas nanliliit na ako ngayon dahil sa pwesto namin. Ano nga ba kasing pumasok nanaman sa isip ng isang 'to?

Nakatingin lang sya sa'kin ng diretso sa mata habang ako naman ay halos hindi makabuo ng limang segundo sa pagtitig pabalik sa kanya. Labis na pagkailang na ang nararamdaman ko dahil sa lalaking kaharap ko ngayon na wala pa ring balak gumalaw ni kumurap kaya para mabaling sa iba ang atensyon ng isip ko ay inilipat ko na lamang ang aking paningin sa hawak hawak kong baso na may lamang tubig bago naghanda para magsalita.

"H-hindi pa ako gutom kaya mauna ka nang kumain."

Hindi ko inalis sa baso ang aking paningin dahil ayaw kong malaman nya na nagsisinungaling ako.

"What's good about lying, Mini?"

I instantly gulped because of what he just said. He just indirectly stated that he knows that I'm lying. What the?!

With his low and sleepy voice, I knew right there that I should not make any mistake again. I can also feel that he's tired by hearing the type of voice he just used.

Walang nagsalita sa aming dalawa pagkatapos nyang magtanong ngunit kalaunan ay nagsimula na akong mag-angat ng paningin para tagpuin ang kanya. Nahuli ko pa syang sandaling napapikit na marahil ay pagod nga sya at gusto nang magpahinga ngunit kailangan nya pang kumain. Dahil sa isiping 'to ay hinayaan kong muli ang aking sarili na sumunod sa kanyang gustong mangyari.

Nagsimula na kaming kumain ng tahimik kung saan hindi nya ako hinayaang hawakan ang kutsara dahil sya mismo ang nagsubo sa akin. Gusto ko sanang tumanggi ngunit kung gagawin ko pa ito'y baka matagalan lang lalo kami kaya sa huli'y hinayaan ko na lamang sya ulit.

Pagkatapos ng ilang minuto ay natapos rin kami sa pagkain. Pina-una nya akong uminom sa hawak kong baso bago ko 'to ibigay sa kanya na may halos kalahati na lang ang lamang tubig.

While he's drinking, I looked away from him because I really can't stand his stare.

"Mini"

Right when he called me, I immediately glanced at him that's now leaning to his chair while his eyes are half open.