"Siz bayım, bir kız çocuğunun ailesine bile güvenememesinin ne kadar acıttığını bilemezsiniz. Çünkü siz, hiçbir zaman doğduğunda etrafa sessizliğin hakim olmasına neden olan kişi olmadınız. Bu sebeple bayım, asla beni anladığınızı söylemeyin. Çünkü...
Jisoo okuldan gelmiş, diğer arkadaşlarıyla oyun oynamaya gitmek için annesinden izin almaya çalışıyordu. Bayan Kim kızının ısrarları sonucunda kabul etmişti bu isteğini.
Birlikte hazırlanıp çıktılar ve parka doğru yürümeye başladılar. Jisoo arkadaşlarını gördüğünde onların yanlarına koşturmuştu, Bayan Kim ise diğer annelerin yanına doğru yürümüştü.
Jisoo orada annesi gitme vaktinin geldiğini söyleyene kadar arkadaşlarıyla eğlendi.
Eve geldiklerinde Bayan Kim; Jisoo'nun üstünü değiştirmiş, ellerini yıkamasına yardım etmişti. Birlikte Jisoo'nun en sevdiği çizgi filmi izlemişlerdi, sonra ise pasta yapmaya karar verip mutfağa geçmişlerdi.
Eğlenerek yapıyorlardı pastayı; unu birbirlerine atıyor, yüzlerine çikolatadan sürüyorlardı.
Hava iyice kararıp Bay Kim eve geldiğinde Jisoo koşarak gidip kapıyı açmıştı. Babası içeri girdiğinde ona sarılmak için hamle yapmış fakat Bay Kim kenara çekildiği için başarısız olmuştu.
Bay Kim iş kıyafetlerini daha günlük olan şeylerle değiştirip yanlarına geldiğinde Jisoo ikinci kez babasına sarılmayı denedi.
"Jisoo beni rahat bırak. Anlamıyor musun sarılmak istemediğimi?"
Küçük kız bu tepkiyi beklemiyordu. Üzgün gözlerini annesine çevirdikten sonra "Neden?" diye sordu.
Babası bu sefer elini masaya vurmuştu. Jisoo irkilerek sandalyesine sindiğinde babasının sinirli sesi doldurmuştu etrafı.
"İstemiyorum seni! Doğmanı da istememiştim ama annen istedi! Doğumunda bile kimse seninle ilgilenmemişti! Kimse seni istemiyor!"
Jisoo dolan gözleriyle masadan kalktı ve odasına doğru koştu. Annesi peşinden gitmeye yeltendiğinde ise eşi tarafından engellenmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
