-2 yıl sonra-
Bugün son seansına gidiyordu Jisoo. Her şey bitiyordu sonunda. Tüm o sorunlar, güvensizlik... Hepsinden kurtulmuştu. O da, çevresindekiler de o kadar sevinmişti ki bu duruma.
"Unnie, geliyor musun?"
Chaeyoung'un seslenmesiyle aynada son kez kendisine bakmış, sonra da gülümseyerek odasından çıkmıştı. Onun yüzündeki bu gülümseme diğerlerinin de gülümsemesini sağlamıştı. Nasıl sağlamazdı ki? Karşılarında artık hayatı seven bir Jisoo varken hepsi sanki dünyanın en güzel sanat eserine bakıyormuş gibi hissediyor, onun mutluluğuna ortak olmadan edemiyorlardı.
Birlikte arabaya bindiklerinde yol boyunca şakalaşmış, sevdikleri şarkıları söyleyerek eğlenmişlerdi. Bu ikisinin de eskiden hayal bile edemeyeceği bir andı. Ve o kadar huzurlu hissettiriyordu ki...
Hastanenin önüne geldiklerinde Chaeyoung arabada bekleyeceğini söyleyerek Jisoo'yu göndermişti. Kız tek başına merdivenlerden çıkarken gördüğü herkese selam veriyordu. Bunu Junmyeon'un odasının önüne gelene kadar da devam ettirmişti. Sonunda kapının önüne geldiğindeyse tıklayarak içeri girmişti.
Junmyeon karşısında Jisoo'yu görünce ayağa kalkıp yanına gitmişti. Birbirlerine sarılıp bir süre öyle durduktan sonra ayrılmışlardı, buna ragmen birbirlerinin ellerini tutmaya devam ediyorlardı.
Jisoo önce ellerine sonra da Junmyeon'un gözlerine bakmıştı.
"Teşekkür etmek için gelmiştim. Başta psikiyatristim sonrasında ise erkek arkadaşım olarak yanımda durduğun için..."
Junmyeon bunları ışıl ışıl gözlerle söyleyen kıza bir süre baktıktan sonra yeniden sarılmıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝑷𝒔𝒊𝒒𝒖𝒊𝒂𝒕𝒓𝒂 ✎ 𝑱𝒊𝑯𝒐 ✓
Fanfiction"Siz bayım, bir kız çocuğunun ailesine bile güvenememesinin ne kadar acıttığını bilemezsiniz. Çünkü siz, hiçbir zaman doğduğunda etrafa sessizliğin hakim olmasına neden olan kişi olmadınız. Bu sebeple bayım, asla beni anladığınızı söylemeyin. Çünkü...
