From Strangers to...

I DONT NEED YOUR HELP!!!

ALLY:

Bakit ang bilis mag MONDAY??!! -_-

OTW na ako sa school at pagdating ko naman dito sa HMU eh dumeretso na ako sa room nandun na sila Lin kumpleto na. At wow hindi late si Lanz. Nagkainginan kami at nagsmile ako sa kanya ganun din sya tsaka nya binaling ang tingin nya sa phone nya.

Maya-maya pa eh dumating na un bisita ni DL sya si Doctor Alvaro ang pansamantalang magte-take ng class ni ma'am sa madaling salita sub muna sya habang wala si DL. Nag start na sya at nagpakilala rin then after nun pinapatay nya ung ilaw pinasara ang mga curtains the nagplay sya ng video after nung video nagkwento sya about kila Dr. & Dra. Hernandez madami kaming natutunan until the time he told us the accident kaya lahat kami napaluha kasi ang lungkot nga talaga ng nangyari sa pamilyang Hernandez at sa di inaasahan tinaggal sa saksak ung projector kaya napatingin kami sa nagtanggal to our surprised si Lanz ang nagtanggal kaya nagtaka kami bakit nya ginawa un.

D.A: Why you shut it down?

Mejo may pagkainis sa boses ni D.A. Nakatingin lang ng masama si Lanz kay DA

D.A: Why did you that? Do you know that I can complain you to what you've done.

Lanz: Then I'll come with you.

DA: Ms. Sanchez show some respect or else I will tell this to Dra. Hernandez

Lanz: I dont care!

DA: What is your problem?

Lanz: You are supposed to be a doctor not a BIOGRAPHY TEACHER!!!

Doc. Alvaro: Its my job to tell the history so what is the problem?

Lanz: My problem is you! (turo kay D.A) Why do you need to bring that topic?

D.A: Its just a story to share

Lanz: Story? Share? Who are you to have a permission to tell that to anyone? This is not supposed a story to share to anyone because that story is exclusively for the family but why would you let anyone else to know that! Why just to pity the child! Do you know how much it hurts to hear that story and some other people feels sad to the child without a memory of her parents. Do you know how she feels like everytime other people talk about her life. No! beacause all you know is feel sad, to feel pity at her. And now here you are telling this to us.

D.A: Why your acting this way?

Lanz: Coz I know how it feels like to be left alone!

And with that lumabas ng room si Lanz ng walang lingon-lingon. Kami naman shock pa rin dahil clueless kami. Kaya ang ginawa ko kinuha ko ung gamit ko at sinundan sya. Siguro naman she need a friend diba.

PAglabas ko ng school buliding naabutan ko sya sa parking lot pasakay ng kotse nya. Kaya nagmadali akong maglakad para pigilan sya.

Ako: LANZ!

Pero wala ata syang naririnig kaya ako tumakbo papunta sa kanya at hinawakan ko ang braso nya. Pagharap ko sa kanya kitang-kita ko sa mga mata nya na sadness, pain, hurt and longing. Anu bang meron bakit ganun na lang sya kaapekto?

Lanz: WHAT?!

Nagulat ako ng taasan nya ako ng boses kaya napaatras ako ng konti at napahawak sa dibdib ko.

Lanz: What? Nandito ka ba para tignan kung nasasaktan ako? Well guest what OO kaya pwede ba hayaan mo na ako.

Ako: No Lanz Im here because you need someone to talk. I want to help you.

Lanz: I dont need your help!!!

Ako: Why are you like that?

Wala naman akong nakuhang sagot sa kanya kasi kita ko sa mata nya ung galit halo-halo ung emosyon na pinapakita nya.

Ako: Lanz you need help

Lanz: (grinned) Ms. Ramirez as far as I remember bago pa lang tayong magkaibigan kaya wag ka naman feeling closed agad. Kaya pwede ba pabayaan mo na ako.

Di ko alam pero parang may kumirot sa dibdib ko. Ganito ba sya talaga? Kaya wala syang kaibigan o kaya sya iniwan ng bestfriend nya? Ang sakit naman nya magsalita.

Ako: Yeah your right we never been close but you insisdted it na we should be friends pero di ko naman alam na ang category mo sa kaibigan eh walang pakilamanan. Sorry aah kung nagmamalasakit ako sayo, sorry kung bakit kailangan ko pa ikaw intindihin. Sorry dahil pumayag pa akong maging kaibigan mo.

Tumalikod na ako at nag start na maglakad pero bago ako makalayo nilingon ko sya at nagsalita ulit.

Ako: Kaya ka siguro iniwan ng bestfriend mo dahil pangit pala ng ugali mo.

Nakita ko naman na nasaktan sya pero agad nagbago aura ng mukha nya napa poker face sya.

Lanz: You should know me first before you judge me.

Hindi na ako nakasagot dahil sumakay na sya ng kotse nya. At pinaharurot na ang sasakyan palabas ng university.

Nakakainis!

Sya na nga tong tinutulungan sya pa tong galit. Bahala ka wag nya akong lalapitan o kakausapin. Ang gulo mo talagang basahin ang hirap mo pang pakisamahan.

Buong maghapon ko iniiisip ung encounter namin ni Lanz kasi hanggang ngayong dinidibdib ko ung mga masasakit na salitang sinabi nya sa akin. Kala ko iba sya un pala nasa loob ang kulo. Hay bakit may mga taong ganyan ikaw na ngang willing tumulong ikaw pa ang napapasama? Tao nga naman di marunong mag-appreciate.

Ok lang di naman ako ang nawalan eh. Ang dami-dami kong kaibigan kaya bakit ko pa sya iisipin di naman sya kawalan eh. Whay a stressful day makapagpahinga na nga lang muna. sige tulog muna ako at ako'y na-tress kay Lanz.

========================================

Eh bakit ba sya nagalit?