ညအခ်ိန္သံုးနာရီခန့္ သာမာန္သူဆိုႏွစ္ၿခိဳက္စြာ
အိပ္ေပ်ာ္ေနမဲ့အခ်ိန္ ေရွာင္းက်န္႔ ေဆးလိပ္တလိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းဝမွာေတ့ထားရင္း ညရဲ႕အလွကို ျပတင္း
ေပါက္ကေနခံစားေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔...
"ခလြမ္း!!"
႐ုတ္တရက္ အိမ္ေနာက္ကေန ပန္းကန္ေတြက်ကြဲသံ
ၾကားလို႔ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေနာက္တိုက္ကမိသားစု ရန္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခပ္ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ဆက္
ၿပီးရပ္ၾကည့္ေနေတာ့ စကားမ်ားတဲ့အသံေတြပါၾကားလာခဲ့တယ္။
"မား.. ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမွာလဲ ရံုးမွာအလုပ္ေတြမၿပီးလို႔ ရွိေနတာပါဆို"
"ဒါဆို ငါၾကားခဲ့ရတဲ့မိန္းကေလးအသံကေရာ"
"အဲ့ဒါ သားအတြင္းေရးမႉးပါဆို သူလည္းကူညီေပး
မယ္ဆိုလို႔ ဆက္ရွိေနတာ"
"ဘယ္မိန္းကေလးကမ်ား ဒီအခ်ိန္ႀကီးထိ မေၾကာက္
မလန္႔ ေယာက္်ားသားတေယာက္နားမွာရွိေနမွာလဲ"
"မားက သားကိုမယံုတာလား မ်က္စိနာေနတာေတာင္မနားဘဲ ဆက္တိုက္အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာတာကို ဒီလိုျပႆနာရွာမွျဖစ္မွာလား!!"
"ေဟ့ေကာင္ မင္းအေမကိုဘယ္လိုေလသံနဲ႔ေျပာေနတာလဲ!!"
"ခင္ဗ်ားအပူမပါဘူး ခင္ဗ်ားေဘးဖယ္ေနလိုက္!!"
"မင္းအေဖကို မ႐ိုင္းစမ္းနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚ!!"
"ဟက္.. ဘယ္သူကကၽြန္ေတာ္အေဖလဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာအေဖဆိုလို႔ေသသြားတဲ့ပါးတေယာက္ပဲရွိတယ္"
"ေတာ္ေတာ့ ရိေပၚ မင္းအေျပာအဆိုေတြက လူႀကီးကိုလူႀကီးမွန္းမသိနဲ႔.."
"ဘာလဲ မားရဲ႕လူကိုထိေတာ့နာတယ္ေပါ့
ဟုတ္လား!!"
ေဘးရွိပန္းကန္စင္အားလက္နဲ႔တြန္းခ်လိုက္သည္။
"ဝုန္း..."
"ဝမ္ရိေပၚ!!!"
မားရဲ႕ ပထမဆံုးအႀကိမ္႐ိုက္ခ်လာတဲ့ ပါးတခ်က္
"ဟား..ဟား.. ေက်နပ္ၿပီလား"
အိမ္မွာဆက္မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္
ေတာ့တယ္။
အင္း..မိသားစုျပႆနာပဲ ေရွာင္းက်န္႔တေယာက္
ျဖစ္စဥ္အစအဆံုးကို ေဆးလိပ္ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ထား
ရင္း ၾကည့္ေနၿပီး ဝမ္ရိေပၚအိမ္ျပင္ထြက္သြားတာ
ေတြ႕တာနဲ႔ လက္ကလည္းကားေသာ့ဆြဲၿပီး
အိမ္ေအာက္ဆင္းကာ ကားစက္နွိုးၿပီး လမ္းထိပ္မွာ
ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ထြက္လာပါၿပီ ေမွ်ာ္ေနတဲ့သူေလး
"ေဟ့!! ဒီအခ်ိန္ ကားလည္းမရွိ လူလည္းမရွိနဲ႔
တေယာက္ထဲဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ဝမ္ရိေပၚ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔လမ္းထိပ္ထြက္လာရင္း
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့လူတေယာက္ ကားေပၚကေန သူ႔ကိုလွမ္းစကားေျပာေနလို႔ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္
"ခင္ဗ်ား အပူပါလား"
"အေကာင္းနဲ႔ေမးတာ သြားစရာမရွိရင္ တက္ခဲ့
ကိုယ္ေကာင္းတဲ့ေနရာ တေနရာသိတယ္ လိုက္ပို႔ေပး
မယ္"
ဒီဘဲဘာလဲ ကားၾကည့္ေတာ့ old model
ဂ်စ္ကားႀကီးနဲ႔ လူၾကည့္ေတာ့ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ပါပဲ
ဝတ္စားထားက ေရွးဆန္တာကလြဲလို႔ေပါ့ မေကာင္းတဲ့သူေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေလ
"ခ်ာတိတ္ ကိုယ့္ကိုအကဲျဖတ္လို႔ၿပီးအံုးမွာလား"
စိတ္ကလည္းညစ္ သြားစရာကလည္းမရွိတာနဲ႔ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး ဒီဘဲေနာက္ပဲလိုက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္ မေကာင္းၾကံမဲ့သူေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး
"ဒီလိုမွေပါ့"
"ခင္ဗ်ား ေမာင္းစရာရွိတာေမာင္းစမ္းပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ"
ျမစ္ကမ္းေဘးေရာက္ေတာ့ ကားထိုးရပ္ၿပီး တံခါးဖြင့္
အရင္ဆင္းသြားတာနဲ့ကိုယ္ပါလိုက္ဆင္းလိုက္တယ္
"ေသာက္အံုးမလား ခ်ာတိတ္"
ေဆးလိပ္တလိပ္ကို ထုတ္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းဝကိုပို႔ရင္း ေမးလားတယ္
"ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္တတ္ဘူး"
"လူငယ္ဆိုတာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတယ္
မေကာင္းတာေတြလည္း စမ္းၾကည့္ၿပီး သင္ယူတတ္ရတယ္"
"တရားေဟာမလို႔ေခၚလာတာလား"
"မင္းကစကားေျပာတာေတာ့ တကယ့္ငဂ်စ္ေလးပဲ"
မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးေပးၿပီး ေရွ႕ကျမစ္ကိုၾကည့္ေန
ရင္း ေအးစက္စက္အထိအေတြ႕က ႐ုတ္တရက္
မ်က္လံုးနားေရာက္လာတယ္
"မင္းမ်က္လံုးေတြနီေနတယ္ မ်က္စိနာေနတာလား"
အိမ္ကအေမေတာင္ သတိမထားမိတဲ့ဒီအရာကို အခုမွစေတြ႕တဲ့လူတေယာက္က ေျပာလာေတာ့ မ်က္
ရည္ကဝဲခ်င္လာတယ္
"မငိုနဲ႔ မ်က္လံုးကပိုဆိုးသြားမယ္ လာ ကားထဲျပန္
ဝင္ေတာ့ခ်ာတိတ္"
