"Bırak ay gitsin.Sen kal bu gece."
"Ben sana geç yatma demedim mi güneş" ...
Annem yine saat 12 diyip beni kandıracaktı herhalde.
Burdan bütün annelere sesleniyorum. Erken yatınca,erken kalkılmıyor. Bu kanıya nerden vardıysanız,vazgeçin.
Ama bir dakika ya. BU.GÜN.BEN.ARASLA.BULUŞACAKTIM.
Bir hamleyle yataktan sıçradım. Hemen baş ucumdaki saate baktım.
SAAT GERÇEKTEN 12. Anneler hiçbir zaman yalan söylemez.
Zaten saat 3'te buluşacaktık.3 saat bana yeterdi.
Aras için çok fazla süslenmeye filan gerek yoktu. Beyaz t-shirt altına bilek jeans ve vans.
Her genç kız böyle giyinmeli.
Belime de kırmızı kareli gömleğimi bağlarsam tam bi tumblr girl olurum. Aslında o kızlardan da nefret ediyorum. Belki de tumblr girl olmadığım içindir. Neden öyle bi sıfat var bende bilmiyorum. Kız kızdır sonuçta.
Merdivenlerden aşağıya bir ceylan misali indim. Gözüm çisem'e çarptı. Tabletle oynuyordu.
" Ben dışarı çıkacağım meleğim bana ihtiyacın varmı" dedim yanına oturup.
"Yoksa kendine erkek arkadaş mı yaptın abla ?" dedi kafasını kaldırıp.
Bu zamanın çocukları neden böyle anlamıyorum doğrusu.
Hep bir hazır cevapları var ve düşünceleri oldukça acımasızca.
"Çisem.tabiki hayır ehehe beni bilirsin sevmem ben öyle şeyleri" dedim havalı bir yüz ifadesiyle.
"Tamam" dedi. "Kazanmam gereken 20165 altın var haydi sana iyi gezmeler" diye de ekledi.
"Şu oyunla kafanı bozdun sanırım sen Çisem. Ne anlıyorsun ki. Hoplayıp zıplayıp altın topluyorsun" dedim kızar bir sesle.
" Bende isterdim abla arkadaşlarım olsun. Ama ya bi gün bana birşey olursa. Arkamda yaşlı gözler bırakmak istemem." dedi.
Nasıl oluyor da bu kadar olgun konuşabiliyor anlamıyordum.
"Sana birşey olmayacak." dedim sakin ses tonumla.
"Haydi sen yeni boyfriend'ini bekletme.yazık olur bak" dedi kafasını tekrar tablete gömerken.
"Bu konuyu sonra konuşacağız Çiso" deyip evden yavaş adımlarla çıktım.
Buluşmak için Gülhane Parkı'nı seçmişti. İlk defa gidecektim doğrusu.
Evin önünden taksiyi çevirip "Gülhane Parkı" dedim.
Kulaklıklarımı takıp başımı cama yasladım. Umarım iyi geçer.
####
Parka koşar adımlarla ilerledim. Sonra telefonum titredi;
KİMDEN: ÇOK TAŞ BİRİ :*
"Dümdüz git. Sola dön. Oradayım"
Yüzümde oluşan ufak bir gülümsemeyle aynı tarif edildiği gibi yürümeye başladım.
Bank'ın sol tarafına oturmuş Aras'ı farkettim.
Oda beni farkedince havalı havalı el sallayıp "gel" işareti yaptı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hep Bir Umut Var ✪ (askıda)
Romance"Nefes almak yaşamak değildir bazen..." Yaşamaktan korkan erkeğin,Yaşamayı bi ödül gibi düşünen kızın hikayesi... ©Tüm hakları saklıdır. Wattpad
