SHORT NOVEL[ BY AGRI]

STUDIO ROOM

      First of all please be careful before you read, it full of inappropriate words (18+)
     Thanks for reading 💕
    
      នៅក្នុងស្ទូឌីយូដ៏សែនស្ងប់ស្ងាត់ នឹងត្រជាក់រហឹម មានមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែអង្គុយពិភាក្សាគ្នាពីនេះពីនោះ ឥតឈប់ឈរ
មិនចេះចប់មិនចេះហើយ។

"ថេយ៉ុង! អូនថាយើងគួរតែបែកគ្នាទៅ!"​កំពុងអង្គុយនិយាយគ្នាសុខៗ ស្រាប់តែសៀវខ្វាន់បានបន្លឺពាក្យពេជដែលចាក់ស្រេះបេះដូងរបស់គេ ធ្វើអោយគេងើបមុខមកមើលនាងយ៉ាងកំណាច។

"អូនក៏ដឹងពីលក្ខណ៏ហើយត្រូវទេ? បើចូលក្នុងជិវិតបងហើយ... មិនត្រូវចេញទៅជាដាច់ខាត"​  គេធ្វើជាតបធម្មតាទាំងដែលកម្តៅក្នុងខ្លួនចាប់ផ្តើមកើនឡើងបន្តិចម្តងៗ រហូតត្រូវបន្លេះឡេវអាវត្រៀមទុកជាមុន។

"គឺអូន.. អូនដឹងថាបង.. នៅគិតពីសន្យានោះទៀត.. តែបងជិតរៀបការហើយ... ដូច្នេះយើងគួរតែបែក..... ហ្អឹម...!" ជុងស្ទុះមកចាប់ថើប
បំបិតមាត់ថេមួយទំហឹងរហូតដល់រាងតូចទៅក្រោយតែក៏ត្រូវដៃសាតានចាប់ចង្កេះជាប់។

"ខ្វោក!! អាវរបស់ខ្វាន់ត្រូវហែកខ្ទិចខ្ទីជាកម្ទេចកំណាត់សោយដៃសាតាន៕

  "ហឹស! ចង់ទៅរកប្រុសផ្សេងណាស់មែនទេ! ចង់យកខ្លួនទៅអោយគេរុលណាស់មែនទេ?
បងប្រាប់ទៅចុះ ក្រៅ​ពីបងគ្មានអ្នកណាចុ*អូនទេ"  គេស្រវារចាប់ដៃរាងតូចមកកិនជាប់នឹងខ្នោះដែលនៅលើក្បាលគ្រែ​ រួចក៏ឪនមកឈ្មុលឈ្មុស ដើមទ្រូងរបស់រាងតូច។

"អ្ហឹក! លែង​អូន! លែងអូនទៅ! អ្ហឹក.. អ្ហាស.."​ថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមប្រើម្រាមដៃរុលទៅក្នុង
កណ*ដែលកំពុងតែរីកស្គុះស្គាយ  គេបន្តក្រលាស់ដៃលឿនៗធ្វើអោយខ្វាន់ចំហមាត់ថ្ងូរយ៉ាងរំភើយ ។ ភ្លាមៗទឹកកាមបានហ៊ារហ៊ូចេញ ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលទៅកណ*ដែលមានទឹកសន្សើមចេញមកហាក់ដូចជាមិនខ្ពើមរអើមសោះ ។

"​ចាំមើលអូននៅហាមាត់សុំបែកបងទៀតឫអត់?"​គេស្រវារទាញកាម៉េរានៅជិតនោះមកបើកថត ចំណែកឯអ្នកនៅខាងក្រោមធ្វើអ្វីមិនកើតបានត្រឹមបង្ហូរទឹកភ្នែកចោលដោយឈឺចាប់។
"ខ្លាញ់រំអិលនេះ​ មើលទៅគ្មានប្រយោជន៏៏ទេក*របស់បងធំយ៉ាងនេះ​! មែនតែឈឺបន្តិច តែយ៉ាងណាក៏ស្រួលដែរ"​ គេកាន់ដបខ្លាញ់រំអិលលើកមកក្រវីតិចៗ មាត់បញ្ចេញស្នាមញញឹមដ៏លន្លង់លន្លោច។
"​ភ្លឹប! អ្ហាស... អ្ហាស.. ថ្នមៗ.. ហឹក.." ភ្លាមៗគេស៊កចូលមួយទំហឹងដោយមិនបានប្រាប់ជាមុន ធ្វើអោយខ្វាន់ស្រែកមួយទំហឹង។
"​អ្ហាស.. ហឹក..​កុំខ្លាំងពេក.. អូនឈឺ.. អ្ហាស"
" សឺត! អូនដឹងទេ? អ្ហាស.. កណ*អូនរឹតរួមណាស់.. ផ្លាប់"
"អ្ហាស.. បងថេ.. បុកអោយខ្លាំងៗមក! អ្ហាស."

"សឺត!... អ្ហាស.. ស្រួលណាស់... អ្ហាស..​" គេក្រសោបចង្កេះមួយក្តាប់ អ៊ុកបន្ថូរបន្ថយ
តាមក្បាច់របស់ខ្លួន ដង្ហើមស្រូបចុះឡើងៗ
ធ្វើអោយសម្លេងថ្ងូរមិនចំភាសាពោរពេញទៅដោយភាពទ្រេកត្រអាល។

  ពួកគេធ្វើវារហូតដល់យប់ព្រះអាទិត្យលិចមិនដឹងជាប៉ុន្មានដៃ ប៉ុន្មានតឹក ធ្វើអោយរាងស្តើងសន្លប់ស្តិនៅនឹងជ្រុងគ្រែដោយមាន
សាតានកំណាចដេកឪបនៅជិតនោះ។

  "បើអោយបងឮអូននិយាយពាក្យនេះម្តងទៀត​វិឌីអូនេះប្រាកដជាល្បីល្បាញមិនខាន! ជុប......."

__________________

"សឺត!! អ្ហាស.. ផ្លាប់ៗ..អ្ហាស..ស្រួលក*ណាស់វើយ" ក្នុងបន្ទប់ដ៏សែនរោលរាលមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែពពាក់ពពួនគ្នា​ ម្ខាងហាក់ដូចជាសុខស្រួល ម្ខាងទៀតឈឺចាប់ព្រោះតែការចាប់បង្ខំ។

"​ហឹក! អ្ហាស.. តិចៗ​ខ្ញុំឈឺ.. អ្ហាស..​"យុនគ្គី​លើកជើងអូរីឡាមកគាវចង្កេះរបស់ខ្លួនរួចចាប់ផ្តើមក្រលែងចង្កេះខ្លាំងរហូតដល់ជើងគ្រែរង្គើង៉ើតង៉កៗ។

"អ្ហាស! អ្ហា.. អោយខ្លាំងជាងនេះមក.. អ្ហាស.."​ អូរីឡាស្រែកថ្ងូរខ្លាំងៗ អារម្មណ៌ស្រួលខ្លាំងៗបុកទម្លុះចូលមក ធ្វើអោយបរិយាសក្នុងបន្ទប់ពោរពេញទៅដោយភាពអស្ចារ្យ។

"​ព្រឹប! ៗៗ... ព្រូស..​អ្ហាស.."​  ដោយសារទ្រទ្រនឹងកុំហលាំងខ្លាំងខ្លារបស់តោកំណាចពេក​ គ្រែទាំងមូល បាក់ស្រុតចុះ រាងកាយទាំងពីរ ធ្លាក់ពីក៊លើគ្នាគួរអោយអាណិតអាសូរ។

"ហឹក! ខ្នងខ្ញុំ... ហឹក.. ឆ្កួតទេហេស?"

" តឺត!! តឺត.. អាឡូបងប្រុស!"​អ្នកកំលោះ​ដកទូរស័ព្ទខ្លួនដែលឈ្នោះបង្ហាញលើនោះគឺជាប្អូនប្រុសសំណព្វចិត្ត​គេ។

"មានការអីអាចង្រៃ"
"បងជួយចាត់ការកូនក្រមុះទៅ...ខ្ញុំជាប់នៅជាមួយសំណព្វចិត្តហើយ"....
  យុនគ្គីឮដូច្នេះក៏បានដកទូរស័ព្ទពីត្រជៀកខ្លួន ដាក់ទៅនឹងជិតត្រជៀករបស់អូរីឡាដែលគេកំពុងតែច្រកគាវខ្លួននាងមិនអោយរើរួច..
"​ហឹក.....​ជុង.. ជួយខ្ញុំផង"
  ផាច់!! "ស្ងាត់​មាត់ទៅ! ជុងគេមានសំណ្វចិត្តគេ ហើយ.. នាងមកធ្វើសំណព្វចិត្តយើងមក"
យុនគ្គីទះនាងមួយកំផ្លៀងទុកជាការប្រមាន
រួចក៏ដកទូរស័ព្ទចេញពីត្រជៀកនាងមកនិយាយ។
"បងគិតដិតដល់ជាងខ្ញុំទៀត.. ហាហា"​ ជុងអង្គុយសើចនឹងបងប្រុសគេ ដែលមានខ្វាន់ដេកអាក្រាតកាយ ស្តូកស្តឹងនៅជិតនោះ... តាមពិតទៅស្រីដែលសូហ្គាវៃអំបាញ់មិញនេះគឺជាស្រីដែលគេត្រូវរៀបការជាមួយនៅបន្តិចទៀតនេះ.... ។
"បានហើយ..! យើងចាត់ការឆ្មារតូចសិន.. ឯងបន្តទៀតចុះ។

ចប់^_^