karanfilin hatırası

Gece yarısı intiharları.

Kalandra - Virkelighetens Etterklang

Özür dilerim.

Milyonlarca kilometre öteden, tenine bir kez olsun değmeden cânını acıttığım için özür dilerim, sevgilim.

Tek kelâm etmeden incilerini irislerine doldurduğum için özür dilerim.

Güzel sevgilim, gözleri meyus güzeller güzeli sevgilim, yeminler olsun; ıslak yanaklarına süzülen her bir okyanus tanesiyle yüreğimin kuru topraklarında karanfiller yeşertiyorsun. O sonsuz, o ıssız çölde koca bir okyanus yaratıyorsun. Lâkin yeşerttiğin şu dilhun karanfillerin dikenleri var sevgilim, bizden gizli zehirlemişler tüm karanfilleri. Durmaksızın batıyorlar gözlerime, kanatıyorlar düşlerimi. Bu ölü karanfillerin solmuş tüm yaprakları boğazıma doluyor kâbuslarımda.

Özür dilerim. Yüzlerce kez özür dilerim. Sokağın köşesinde öylece otobüsü bekliyorken dahi seni incittiğim için özür dilerim.

Güzel sevgilim, yüreğimin biricik sızısı, Jeongguk'um, bırak artık ellerimi, görme, duyma, sarma, öpme, sevme beni. Bir karanfili öldürüyorum ben, katilim. Tüm umutların katiliyim ben.

Bütün şiirlerim sana, bütün yazılarım, bütün mektuplarım sana fakat ne olur okuma onları sevgilim. Yırt, at, yak ama ne olur sızlatmayayım cânını daha fazla. Seni sana anlatmaya korkar oldum. Okuma onları, unut varlığımı.

Seni seviyorum. Seni, cânını daha fazla acıtmamak için senden vazgeçecek kadar çok seviyorum, biriciğim.

Bu mektubu yazıyorum lâkin hiçbir vakit o cennet ırmaklarıyla yıkanmış ellerine ulaşamayacağını da biliyorum.

Karanfillerimize güzel bak sevgilim, hepsi sana emanet.