Φορώντας τα ακουστικά μου στρίβω στο σοκάκι που οδηγεί στο σπίτι μου ενώ τσιρίζω ενθουσιασμένη το σκοπό που ακούω στη διαπασών στα αυτιά μου :–"Put hand out , baby cause I 'm begginggggg .....Mhhh ye-e-e-e-ah I'm begging youuuuuu...." τραβώντας ατελείωτα την φωνή μου μιμούμενη τον Νταβίντ Νταμιάνο, τραγουδιστή των Maneskin, τρομάζοντας μια μητέρα που περπατάει στο ίδιο πεζοδρόμιο με εμένα και ενστικτωδώς σφίγγει στην αγκαλιά της το βλαστάρι της. Σιγά καλέ, δεν θα στο φάμε!
Πιστέψτε με ,αλλά μόνο έτσι φεύγει η επαναλαμβανόμενη μελωδία « Ήταν μια καμήλα, ήταν μια καμήλα , μια καμήλα όμορφη που μασούσε φύλλα» μηχεσωσκοπό , που όποτε τον ακούνε σεληνιάζονται τα σκασμένα, ζωή να έχουν!
«Ώρα για ξεκούραση!» επαναλαμβάνω ευτυχισμένη στον εαυτό μου ενώ πηδάω με χάρη πάνω από μια πλάκα πεζοδρομίου που λείπει και έχει γίνει το μοναδικό μέρος που αφοδεύουν όλα τα σκυλιά και τα γατιά της περιοχής.
« Ώρα για ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο ! Mmm ye-e-e-ah! Η ζωή είναι ωραία! So put your loving hand out darlingggggg! » συνεχίζω ακάθεκτη να εκτελώ(κυριολεκτικά) το τραγούδι δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας που θα ζήλευε μέχρι και ο ερμηνευτής του.
Μόνο το Σαββατοκύριακο η ζωή είναι ωραία να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε και μεταξύ μας ακόμα δεν αρχίσαμε να γράφουμε !
Οι υπόλοιπες μέρες από την Δευτέρα ως την Παρασκευή θα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν. Να σβηστούν μαγικά. Έτσι απλά. Νέτα σκέτα που λένε. Αχ... και που λέτε να μπορούσαμε να τραβήξουμε μια κόκκινη γραμμή και να τις απενεργοποιούσαμε. Ναι, τις μέρες . Δεν καταλαβαίνω την όποια σύγχυση σας πραγματικά και συνεχίζω. Αχ ...και εκείνη την ώρα που δημιουργούσε ο καλός μας Θεούλης τις ημέρες να πεταγόταν η Εύα και ο Αδάμ και να του αποσπούσαν την προσοχή με κάτι. Κοτζάμ Εύα ας έφτιαχνε ένα κοκκινιστό. Ας τον καλούσε ο Αδάμ για κανά σουτ με καμιά μπαλίτσα. Κοτζάμ ολόκληρος Θεός τους δημιούργησε κάτι μπορούσαν να σκεφτούν!
Αχ... χωρίς πλάκα τώρα και τι δεν θα έδινα για να μυρίσει ξανά το σπίτι μου φαγητό. Και ας ήταν και κοκκινιστές μπάμιες.
Τσιρίζω ακόμα μια φορά ένα begginggggg αποβαλόντας όποιο υπόλειμμα στρες έχει απομείνει έχοντας φτάσει στην αυλόπορτα του πατρικού μου ενώ αντικρίζω έντρομη δύο αρουραίους να πετάγονται τρομαγμένοι από τους θάμνους και αφού κουτουλήσουν πρώτα μεταξύ τους και μετά στα παπούτσια μου να χαθούν προς το άγνωστο.
YOU ARE READING
Εκείνο Το Καλοκαίρι
Humor"Αγάπα τη ζωή που ζεις και ζήσε τη ζωή που αγαπάς"άφησε παρακαταθήκη ο αοιδός Μπόμπ Μάρλεϊ. Η πρωταγωνιστρια μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τα λόγια του. Απέχει παρασάγγας από ότι προτρέπουν τα λόγια. Όλα όμως θα αλλάξουν κωμικό τραγικά με τη...
