Okulda ilk günüm hiç de tahmin ettğim gibi değildi.Ben sabah yine alarm sesi ile gözlerimi açtim''Başka şansim yok'' diye düşünerek telefonumu açip,Laila'yi aramaya karar verdim.Ve hazir ben cesareti buldum ya,ille bir aksilik çikacak! Bu Dünyanin oksijen israfi niteliğindeki ''Aradiginiz kisiye su anda ulasilamiyo...''seramonisi ile o aptal ses kaydi yapmis kadin tarafindan sirtimdan bicaklandim.Telefonu yere firlaticaktim.5...6...7....15 kaç kere ardim bilmiyorum.En sonunda annem ''Ben Laila'ya haber verdim''dedi.Kendisi pek telaşli!Okula gec kalcaz,yok o corabi giyme,o etek cok kisa...Mukemmel bir kaos icerisinde pata kute evden ciktik.Hayatimin en barbat 3. Dakikalarini da böylece yaşamis oldum...
