გააღო კარი და თავაზიანად მომესალმა.
კი ჩემი ახალი მეზობელი ის შავთმიანი ბიჭი იყო.
მან სახელი მკითხა მაგრამ დაბნეული ვიყავი. გამოცნო და სახლში შემომიპატიჟა.
ჯიმინის pov:
ვმეცადინეობდი და უცებ კარზე კაკუნი გავიგე. გავაღე და ის ბიჭი იყო ყოველ დღე რომ ვხედავდი. არ მჯერა რომ ის ჩემთან მოვიდა. გავეცანი თურმე ჯონგუკი ჰქვია.
ჯონგუკის pov:
შავთმიანს თურმე პაკ ჯიმინი ჰქვია. შემომიპატიჟა და შოკოლადით გამიმასპინძლდა.
რატომღაც მეახლოვა მისი სიტყვები. ისე მექცეოდა თითქოს დიდი ხანია ვიცნობ.
დავხედე საათს და უკვე სამსახურში მაგვიანდებოდა. ჯიმინს ბოდიში მოვიხადე და წავედი.
სამსახურში კარგი სტაფი დამხვდა. უფროსიც კეთილი. ამ სიამტკბილობაში უცებ გავიდა დრო და სახლში დაბრუნების დრო მოვიდა. გამოვიცვალე ტანსაცმელი და წავედი სახლში. ავტობუსს 45 წუთი ეწერა და გადავწყვიტე ფეხით წავსულიყავი სახლში.
უკვე სახლთან ვიყავი და დავინახე რაიანი... შევეცადე მას არ დავენახე მაგრამ არ გამომივიდა.
რაიანი: გამარჯობა ტოლის ტილოვ
მე: რაგინდა?
რაიანი: რაიყო შეგეშინდა?
მე: ნუ თქვენსავით ჩმორი არ ვარ.
რაიანი: ოე ბანდა დასცხეთ ვანახოთ ჩმორი ვინ არის.
ძალიან მწარებ მცემდნენ. ხელები დამიბეს როცა დავინახე შავთმიანი. ის ბიტით მოვიდა და ყველა დაბლა დააგდო ხელები გამიხსნა და წყლის ბოთლი მომაწოდა.
ჯიმინი: ხო კარგად ხარ?
ჯონგუკი: რამე მეტყობა კარგად ყოფნის?
ჯიმინი: ოჰჰ კარგი წაგიყვან.
ამიყვანა ხელში და სახლში წამიყვანა. მითხრა 2 წუთი დამაცადეო და ბამბა და სპირტი მოიტანა.
ის მისი პაწოა თითებით ჭრილობებს მიმუშავებდა.
მე: აუ წიგნები მომაწოდე ლექტორმა ბევრი დავალება მომცა და უნდა ვისწავლო.
ჯიმინი: მაცა მე ხვალ ახალ უნივერსიტეტში გადავდივარ.
მე: მაცა რომელ?
ჯიმინი: აი ქუჩის ბოლოში
მე: უი მეც მანდ ვსწავლობ
ჯიმინი: კარგი ახლა ისწავლე და მე წავალ მოვემზადები.
