A R Y A

Olay ne?

Akşam üzeri elifle biraz gezmeye karar verdik,yarın okulun ilk günüydü ve ufak bir heyecan vardı. Aynı arkadaşlar aynı ortamdı ama ben her zaman böyleydim.

"Biraz da yiyecek alırız olur demi?" Dedi elif.

"Evet biraz atıştırmalık alırız" diyerek markete girdik.

"Kızlar hava sizin için çok geç olmadı mı" dedi marketteki adam.

Elif biraz tırsarak "Yo neden tehlikeli olsun ki,zaten eve gidiyoruz" dedi.

Parayı ödedikten sonra çıktık "Bu adam niye öyle dedi ki"

Elif tedirgin olmuştu ama bana göre adam normâl düşünceli bir şekilde söylemişti.

Eve giderken bağırma sesleri duyduk bir kadın bağırmasıydı.
Elif bana bakıp "Arya hadi gidelim başımıza birşey gelmeden" Peki ya ordaki kadın?

"Elif sen burda bekle lütfen burda karanlıkta durursan kimse görmez seni" diyerek hızla sesin geldiği yere koştum.

"Bırak beni ya" kız nerdeyse benimle aynı yaştaydı. "Abin yok hani nerede abi? Seni ne yapıcak ki?"

Dayanamyıp yanlarına gittim,herkes bi anda sessizleşti ve bana bakmaya başladılar. İçimden "Ah salak kızım geldin ama ne yapıcaksın ki? Resmen ölümüme koşarak geldim,helal olsun bana" Sessizliği ben bozdum.

"Hayırdır me istiyorsunuz kızdan?" Yürek mi yemiştim ben?

Arkadakiler gülmeye hatta kahkaha atmaya başladılar.Özgüvenim bana bay bay diyordu.

"Bak sen şu güzelliğe,Allah bugün bize hem ecemi çıkardı hemde bu güzelliği" Dedi,o kaşından çenesine kadar gelen çizik yüzlü adam.

"Bırakın kızı,ne istiyorsunuz ondan" sanki yıllarca bu anı beklemiş gibiydim,içimden canavar çıkıyordu resmen.

"Off çok uzadı bu iş getirin şu kızı" diyerek bana geliyorlarken o ecem denen kızın elinden tutup koşmaya başladım.

Arkamızdan geliyorlardı ve ben korkudan bayılacaktım galiba.
Sakin olmaya çalıştım ama ben buraları bilmiyordum ki! Caddeye çıkacağımızı düşünüp bir sokağa daldık ama şans bir kere bile bizim yüzümüze gülmediği için.Yakalanmamız o kadar kolay olmuştu ki.

"Nereye gidiyorsunuz  bücürler?"
Sinirimi bozmuştu bu cümlesi.
Adam belindeki çakıyı çıkarıp bize gösterdi.

"Abin benim yüzümü bu hale getirdi o zaman bende seni.."

Arkadan bir ses geldi ve "Lan olum sen kimsin lan!" Kulağımı hissetmedim o nasıl bağırıştı öyle.

"Sen kimin kardeşine bıçak çekiyorsun hayırdır lan"

Sanırım ilk defa şans yüzüme gülmüştü. "Abi kurtar lütfen"
Diye haykırmıştı ecem denen kız.

"Kurtarıcam prensesim" diyerek sakinleştiriyordu ve bana baktı sanki zihnimi okuyor gibi "Senide kurtarıcam merak etme"

2 Adam bizi tutarken diğerleri savaş alanında gibiydiler.
Ayağımı kullanarak arkaya tepik attım ama işlemedi adam beni bir köşeye fırlattı. Sanırım ayağımı burkmuştum. adam bana saldıracakken siren seslerini duydular ve hepsi kaçmaya başlamıştı.

Ecemin abisi ecemin elinden tutup kaçtılar.Elif ağlayarak bana sarıldı ve ayağa kaldırdı.

"Arya!?" Diyerek ağlıyordu elif "Elif yeter ağlama iyiyim,hadi bugün çok yorulduk dinlenelim.Sabah herşeyi anlatıcam söz" kafasını salladı ve bana yardım ederek eve gittik.

**

"Hadi iyi dinlen sen" Elif bana krem ve sargı bezi getirdi.
"Arya sana bir kez daha hayran kaldım kızı kurtardın" Gülüp "Bende ölüyordum ama ecemin abisi geldi ve"
Elif bana bakarak "Ecem?" Diye sordu.

"Ecem işte o adamların sıkıştırdığı kız,büyük ihtimalle hepsi birbirini tanıyor" Elif işini bitirdikten sonra "Neysa hadi yat kuzum,dinlen sabah ayrıntılı konuşruz" kafamı sallayıp yatağa uzandım.Hâlâ olanları düşünüyordum.