Yeni kitabım inşallah beğenirsiniz
Adım adım gittiği bu yolda çokça düşüşünü görmüştü, feryatlarını, yapma diye yalvarışlarını belki de hatırlamadığı bir çok şeyi yapmıştı sonunda kurtulmuştu da...
Belki de kurtulduğunu sanmıştı kim bilir adım adım izlendiğini kapana kısılmak için zamanını beklediklerini...
Masmavi gözlerini gökyüzüne dikti boğuluydu gözleri neden geçmişini hatırlamadığı aklına takılıyordu hep, bir bilse hatırladığında pişman olacağını
Neden?
Neden hatırlamıyorum?
Tek tek fısıldadı acıyla o biçimli dudaklarından
Arkasından bir ses duyduğunda usul usul cevirdi başını bir suçlu gibi
" Sezgin... "
Yapma bir sinirle bakmaya sürdürürken " neden geldin buraya gelme demedim mi! " sözlerini püskürtü
Yanağımdan düşen yaşla siniri uçup gitmişti.
" Hatırlamak istiyorum hatırlamadığım anılar psikolojik baskıya uğratıyor boğuluyorum sanıyorum. Sen! Sen söylüyor musun ben bu uçurumdan arabayla kaza geçirirken önceki olayları ört pas ettin. Neden, neden söylemiyorsun? Sana söylemen için kaç defa yalvardım ama sen yalanlarını sıralıyordun "
Kırgınlıkla bakıyordu gözlerime. Yavaş yavaş yaklaşıp kollarını bedenime sardı " üşümüşsün " diye fısıldadı.
Sonra konuşmaya devam etti " senin içindi herşey senin için seni korumaya çalışıyorum. Bir gün gerçekleri öğrendiğinde veya anlatığımda bana teşekkür edeceksin " sakince dediklerine karşı sinirle karnından ittim onu.
" Senden nefret ediyorum! " dedim sinirle soğuktan daha çok buğulanan gözlerim bu konuşmayla daha da buğulanmış göz yaşına bırakmıştı kendini.
Anın verdiği etkiyle bir anlık nefretimi kusmuştum tabi daha çok içimden ailem dediğim arkadaşım benden hayatımı etkileyecek olayları saklarken nasıl güvene bilirdim ki?
Kim güvenirdi?
Usulca arkamı döndüm yine adımladım gittiğim yolu bilmeden.
Ne için vardım bu dünyada, ne için yaşıyordum bu hayatı, kime güvenecektim?
Bu devirde kime sırtını güvenmeden yaslaya bilecektik?
Uzun karmaşık olan hayatımı nasıl düzene sokucaktım. Bir yandan hatırlatmak istiyordum diğer yandan hatırlarsam ki yaşayacağım olaylara kendimi hazır hissetmiyordum.
Rüzgardan uçuşan siyah gür saçları'nın telleri yüzüne serpiliyordu.
Saatlerce yürümeye devam etti nereye gittiğini bilmeden sadece yürüdü belki de evine yakın bir yerdi belki de evinden kilometrelerce uzaktı...
Her adımında boşlukta bir düşünceyle karşılaşıyordu. Sanki gerçekten birşeyi bilip onun hakkında düşünüp beyin patlatmış gibi başı ağrımaya başlamıştı artık.
Hava kararmıştı bazı yerlerin sokağında ışıklar bile yanıyordu.
Başını kaldırdı usulca etrafına baktı çaresizce buz tutmuş ellerini biçimli dudaklarına getirip tek sıcak kaynağı olan nefesini üfledi ısıtmak saniyelerce yaptığı işlemden sıkılmış gibi etrafına baktı.
Fazla uzakta olmadığını anladı ama gideceği yollar gece gece pek tekin olmuyordu
Umursamazca elini cebine attı, eline aldığı kağıt parçasıyla avucuna hapsedip yumruk yaptı.
