Çok yorucu bi gün olmuştu benim için ama eve gidip yatağımda Zehra ya sarılıp uyuma fikri beni çok mutlu ediyor ve tüm yorgunluğuma değiyor ona bugün uzun zamandır istediği pilli bebeği aldım uzun süredir aklımdaydı parayı anca biriktirebildim. Kesin çok mutlu olacak bebeği annem ve babamdan gizlememiz gerek boş yere kızacaklar. Benim yaşamadığım çocukluğu Zehra'nın yaşaması için her şeyi yaparım ve yapıyorumda. Bunları düşünürken otobüs son durağa gelmişti bile otobüsten indim ve yürümeye başladım hava gerçekten buz gibiydi durakla ev arası 15 dakikaydı ve karanlıkta tek başına yürümek hep bana ürkütücü geliyor.
°
Evin önüne geldim kapı açıktı acaba babam mı açık unuttu? içeri doğru girdim ses yoktu.
"Zehra!" diye bağırdım ses yoktu Ardından "Anne,Baba"diye bağırdım hala ses yoktu bişey mi oldu? salona gittim kimse yoktu yatak odasına baktım kimse yoktu en son ben ve Zehra'nın odası kalmıştı kapısı kapalıydı açtım ve manzara karşısında dumur oldum.
Koşarak yerde kanlar içinde yatan Zehra'nın yanına gittim
"NOLUYOR BURDA!" Diye bağırdım gerçekten noluyordu burda babam elindeki içki şişesiyle neden boş boş bakıyor ? Annem neden sadece oturup camdan dışarıyı izliyor ? Bunları geçtim benim kardeşim neden yerde kanlar içinde ?
"YA BİRİNİZ CEVAP VERİN NOLDU BURDA NEDEN KANLAR İÇİNDE ZEHRA ?" diye bağırdım ama cevap vermiyolar deliricem. Hızlıca cebimden telefonumu çıkartıp ambulansı aradım evin adresini verdim ve acil olduğunu söyledim.
"Zehra hadi ablacım bak bişey yok korkma" titreyen sesimle konuşmaya çalıştım ama Zehra cevap vermiyodu
"Kardeşim bişey söyle"Artık göz yaşlarım Zehra'nın küçücük kanlı bedenine düşüyordu...
"Öldü" buz gibi ses annem'in sesi anneme doğru kafamı çevirdim yüzü ifadesizdi. Evladı kanlar
içindeydi neden bişey yapmıyordu?
"SUS!" diye bağırdım. O ölemez çok küçük daha benim kardeşim ölemez...
°
Ambulans'ın gelmesi Zehra'nın kanlı bedenini kucağımdan alınması bir oldu. Şuan hastane koridorun da tek başıma oturmuş Zehra'nın Amalyatı'nın iyi geçmesi ve kardeşime sarılmak için dua ediyorum. Hemşire'nin söylediğine göre silahtan çıkan kurşunla vurulmuştu sözde annemiz ve babamız ortada yoktu umrumda da değil açıkcası off 1 saat 20 dakikadır bitmedi bu amalyat ya bişey olduysa ? Olmamıştır ya benim kardeşim güçlüdür.
Allah'm ne olur ölmesin kardeşim
Ne olur
°
Aradan 2 saat geçmişti en sonunda amalyat bitmişti galiba çünkü kapı açıldı açılmasıyla birlikte ayağa kalkmam bir oldu. Doktar bana baktı ve konuşmaya başladı
"Başınız sağolsun" dedi nasıl yani ?
"Ne?"dedim yalandı çünkü benim kardeşim daha çok küçük ölemezdi.
Doktor konuşmaya başladı
"Bütün çabalarımıza rağmen kardeşiniz hayat'a tutunamadı. Tekrardan başınız sağolsun" dedi normal bi olay gibi... Benim kardeşim öldümü? hayır ölmemiştir o şaka yapıyordur kesin yine...
Ben sadece yere odaklanmış duruyordum çünkü kabullenemiyorum benim kardeşim ölemez...Çok küçük daha hem o beni yanlız bırakmaz yalan söylüyorlar bana kesin.
°
Aradan 10 dakika geçti ben hala aynıyım amalyat hane'nin kapısı yine açıldı hemşireler sedyede yüzü çarşafla örtülen birini çıkartıyolardı hemen sedyenin yanına koştum
"Bu kim ?" Zehra olamazdı.
"Zehra Kılıç " diye yanıtladı hemşire
Hızlıca çarşafı kaldırdım
O
Benim kardeşim
Zehra
Minik Zehra'm
Beş yaşındaki Zehra
Annesi ve Babasından korkan Zehra
Benim her şey'im olan Zehra'm....
<3
Selamlarr🌸
İlk bölümümüz biraz kısa oldu ama olsun. Umarım beğenmişsinizdir 🙌
(Yazım yanlışları eminimki vardır şimdiden özür dilerim )
Umarım iyi anlaşırızz.😗✨
