Chance

Prolouge

Kaitlyn's POV
Gaano ba katangkad si Pagsisisi at lagi kang nasa huli? Katangkad Ko ba?! Sabihin mo! Ano bang pinagka-iba namin ng Desperadang yan p-ta sorry sa mura . Sana pinaglaban na lang Kita *sniff* sana nakinig ako kila Lola ! ANG TANGA TANGA KO!! Gusto Ko nang mamatay

KAITLYN:Please! *sobs* Nagmamakaawa ako!! *sniff* DANIEL iwan mo na siya! *sobs* I love you lang ba?*sobs* Ibibigay Ko *sniff* *sobs*

DANIEL:KAITLYN ! Hindi ganon kadali yun! Hinding-Hindi Ko iiwanan ang Babaeng nandyan lagi sakin . Pero kasalanan mo naman ey . Tandaan mo HINDI NA KITA MAHAL

And with that umalis na siya . Umalis na ang taong minahal Ko ng lubusan , na kahit magpakatanga ako ok lang!! Ang sakit sakit nung mga Sinabi niya parang libo libong kutsilyo ang tumutusok sa PUSO ko ! Selos limang letra pero libo libong sakit ang nararamdaman .

Umalis na rin ako ron . Pumunta ako sa pinag-lalabasan Ko ng sama ng loob

Manga tree ko!!

Dito Ko lahat inuubos sama ng loob Ko . Naalala Ko nga nung di ako pinayagan na sumama ng swimming na sagot Ko sila mama dito ako pumunta ..

JOHN:hay umiiyak ka nanaman *deep sigh* Dahil nanaman sakanya? O panyo

KAITLYN: di ok siya makalimutan eh ANG SAKIT SAKIT LANG na harapharapang pinili niya yung p-tang Desperadang babae!!

JOHN: andito naman ako . Nagmamakaawa sayo bakit di mo napapansin?

KAITLYN:JOHN alam mo namang di pwede Diba?! Sana indintihin mo yun

Pagkasabing pagkasabi Ko nun tumakbo na ko Hindi Ko na kaya !

-bogshh-

Everything went black!