no hero exist anymore | bnha

2

O gün olaylar çok hızlı gelişmişti aslında saatlerce ağladıktan sonra kalkıp binadan çıkmıştım, güneş yavaş yavaş batıyordu hava turuncuydu. Biraz yürüdükten sonra ilerde insanların toplandığını görmüştüm sonra oraya gidince Kacchan'ın esir alındığını görmüştüm. Kahramanlar hiçbir şey yapmıyordu sadece orada durmuş acı çekmesini beklemişlerdi en sonunda dayanamamıştım ve içimde zerre istek olmamasına rağman onu kurtarmayı seçmiştim -tek istediğim sesini kısmaktı- ve kurtarmıştım da çünkü o villainin zayıf noktasını haberlerde zaten söylemişlerdi. Ondan sonra ne mi oldu? All Might beni görmüş ve tam bir kahraman olabileceğimi düşünmüş -nedense fikri aynı gün değişti- bana özgünlüğünü vermeyi istedi, bende kabul ettim.

Ama hatalı davranmıştı özgünlüğünü alırken onu kahramanlık için kullanacağımı hiçbir zaman söylememiştim. Ondan sonra vücudumu geliştirmiştim ve onun özgünlüğünü alıp U.A okulunu kazanmıştım.

Ha unutmadan All Might'la tanışmadan önce değişik bir adamla tanışmıştım bana istersem kahramanlardan intikam alabileceğimi bana güç vereceğini falan söylemişti. Yani onun gibi bir şeydi tam ayrıntı hatırlayamadım. Kafama dokunmuş şimdi sana özgünlük verdim demişti ardından "Seni bulacağım güne kadar bekle" diyip bir anda ortadan kaybolmuştu. Bana verdiği gücün zihin okuma olduğunu düşünüyordum yani şu ana kadar sadece onu yapabilmiştim. Onunla konuştuktan sonra All Might falan gelmişti bende zihnini okumuştum istemsizce ve gücünü vereceğini öğrenmiştim.

Sonuç olarak tabi ki kabul ettim bir kahramanı mahvetmenin en iyi yolu onun gücünü almaktan başka ne olabilirdi ki.

Genel olarak olaylar böyleydi tabi atlanmış bazı kısımlar vardı ama şu an okulun ilk günündeyken tüm hayatımı gözümün önünden geçirmeye gerek yoktu.

1- A sınıfına girdim ve umursamazca etrafıma baktım koca sınıfta sadece bir boş yer vardı, şansa bakın ki o da dünyadaki en çok sevdiğim insanın arkasıydı ne ironi ama. Son gelen olarak mutsuzca sırama ilerleyecekken önüme çıkan kızla durmak zorunda kaldım. Kahverengi saçlı, kahverengi gözlü tatlı bir kızdı bana kocaman gülümsedi. Zihnini okumakla uğraşmadım, değmezdi.

"Merhaba seninle sınav günü tanışmıştık hatırladın mı? Okulu kazanmana çok sevindim"

Birkaç saniye kim diye düşündüm sonra bir anda aklıma geldi sınav günü girerken ayağım taşa takılmıştı bu kızda özgünlüğü sayesinde beni kurtarmıştı. Robot sınavında da bir kere görmüştüm ama dikkat etmemiştim.

"Evet seni hatırladım, robot sınavında da görmüştüm"

"Öyle mi çok sevindim. Tanışalım o zaman benim adı-"

"Yoldan çekilin"

Arkadan gelen sesle ikimizde bir anda yerimizden sıçradık ve sınıf kapısına döndük ama kapıda kimse yoktu. Kaşlarımı çatıp sesin geldiği yere aşağı doğru baktım sarı tulumun içinde uzun saçlı bir adam yatmış bize bakıyordu.

Ne?

"Siz kimsiniz?"

Yanımdaki Uraraka adlı kız şaşkınca sorarken ben çoktan adamın kim olduğunu öğrenmiştim kahramandı ve sınıf öğretmenimizdi. Ah evet kızın aklını da okumuştum ama o tamamen konuşmaktan sıkıldığım içindi.

Uraraka hâlâ şaşkınlıkla ona bakarken adam iç çekerek ayağa kalktı ve bize elleriyle sınıfa geçmemizi işaret etti. Kızla önce birbirimize baktık sonra yavaşca içeri girdik o sırasına bende Kacchan'ın arkasına doğru ilerledim. Bana sert bakışlarla baktı bende ona aynı şekilde cevap verdim artık beni ezmesine izin vermeyecektim. Eskisi gibi güçsüz değildim.