'Sanne wordt wakker!' Jordi raast ongerust heen en weer. Sanne opent haar ogen. 'Wat is er?' ze staat snel op. Jordi pakt alle wapens in. 'Pak je spullen, we moeten gaan, de Walkers zijn binnengedrongen!' Sanne schrikt en probeert zo veel mogelijk in te pakken. 'Hier via de achterdeur, volg me!' ze rennen, maar Sanne struikelt over een blik. 'Help me!' Jordi ziet haar liggen en tegelijkertijd stormen de Walkers naar binnen. Jordi dropt de tas, neemt een sprint naar Sanne, helpt haar overeind, pakt de tas en rent zo snel mogelijk weg.
Maar buiten is het dubbel zo erg: overal Walkers, niks lijkt meer veilig. Jordi is radeloos. Hij kijkt naar Sanne. Haar been bloedt. Hij sleept haar tussen de Walkers door. Sanne raakt bewusteloos. Stress stijgt, en ze hebben weinig kans op overleven. Maar dan is daar hun redding: een boomhuis. Jordi klimt er zo snel mogelijk met Sanne in.en dat is geen makkie. Jordi beseft dat de tas nog onder ligt.'shit' zegt hij. Hij kijkt naar de tas, en dan naar Sanne. Dan kijkt hij weer naar buiten, hoeveel Walkers er wel niet zijn. 'BANG' een luid schot galmt in de verte. De Walkers horen het geluid, draaien om en lopen erop af. Het word langzaamaan rustiger. Misschien kan Jordi dadelijk de wapentas halen. Maar dan is er nog Sanne, die hier bewusteloos ligt. Jordi ziet een verband doos liggen, maar het enige wat er in ligt is een klein stukje verband. Hij pakt het en legt het op de plek waar het bloed. Hij pakt zijn riem en bindt het eromheem, om de bloeding te stollen. Hij moet echt snel hulp vinden, voor ze misschien doodbloedt. Ondertussen is het stil, Jordi neemt het risico en gaat naar onder. Hij pakt de tas en gaat weer naar boven. Wanneer hij boven aankomt is Sanne weer wakker. 'Jordi....' ze kijkt naar haar been. 'Shhht, ' zegt Jordi. 'Het komt goed,het zal niet meer bloeden, ik had de tas even niet, maar nu weer wel' Sanne lacht en doet even de ogen dicht. Oke er is een uitbraak vam dode mensen die je het liefst uit elkaar willen rukken en opeten, maar om even rustig te kunnen liggen is fijn. Sanne is altijd zo druk met leren. Ze glimlacht. 'Hier, eet wat' Jordi biedt haar een appel aan. Sanne pakt het aan en neemt een stevige hap. Ze heeft al uren niet gegeten, dus het smaakte heerlijk. 'We nemen zo even een pauze, en morgen gaan we weer verder, er moeten anderen zijn' Jordi pakt een deken en werpt hem over Sanne. Sanne valt meteen in slaap.
De volgende ochtend wordt Jordi wakker met de deken op. Hij is door de war. Hij kijkt rond. Sanne is nergens te bekennen. Hij raakt in paniek. Geluid klinkt van onderen. Jordi pakt een wapen en richt het op de opening. 'HO IK BEN HET!' het is Sanne. 'Oh gelukkig,waar was je?' Sanne klimt naar binnen en trekt een paar zakken naar binnen. 'Kleren, eten en wat medicijnen als nodig.' Jordi lacht. 'Waar heb je dit vandaan?!' Sanne wijst naar buiten. ' Er lag daar een hele voorraad, volgens mij waren andere mensen ook wat van plan, maar is het mislukt.' Jordi kijkt in een van de zakken. Hij pakt er een Hamburger uit en neemt een hap. 'Oh ja dat is lekker!' Hij bied een stukje aan Sanne aan. 'Haha nee dankje!' ze moet ervan lachen. Zo hongerig heeft ze iemand nog nooit gezien, buiten zichzelf dan. Ze gaat over de rand zitten. Jordi komt ernaast. 'Wat is het zo stil zonder al die dingen, zonder iedereen.' Jordi tuurt in de verte. 'Mee eens, het is wennen...ik mis mijn familie wel...' Een traan rolt over zijn wangen. 'Ik weet niet wat er met mijn familie is, ik raakte ze kwijt, wat ik wel weet is dat mijn broertje ziek was'. Ze kijkt Jordi aan. 'Ja maar dat van mij is anders...' antwoordt Jordi. Sanne kijkt hem onbegrijpend aan. 'Ze waren al geïnfecteerd....ik.....ik heb het zelf gezien, hoe zij...een van HEN werden...' Sanne kan het ook niet houden en laat een traan. 'Het spijt me' zegt ze. Ze wrijft hem over de arm. Jordi kijkt haar aan en voelt zich heel anders. Sanne is een moedig meisje, denkt hij. 'Dankje' zegt hij. 'Weet je wat?' Begint hij. 'We blijven wel nog even hier, het is fijn hier' Sanne kijkt hem vragend aan. 'Ehm oke' Ze staart naar een Walker die bezig is met rondlopen. Hij kijkt haar aan. Sanne gaat snel naar binnen. 'Jordi verstop je!' Jordi gaat snel achter de wand. Kut..... De walker loopt op de hut af en begint te krabben in de boom. Sanne word bang. Jordi pakt een mes en hangt boven de boom uit. Zonder aarzelen springt hij eruit en steekt de Walker in zijn hoofd. De Walker valt neer en Jordi klimt weer naar boven.'wow....' zegt Sanne. 'Dat was eng...maar supercool!' Jordi veegt het bloed van het mes af.'Het moet wel, en jij zal het ook moeten. ' Sanne wordt wit. 'Rustig maar' zegt Jordi rustig. 'Ik leer het je wel.' hij knipoogt. Sanne trekt een schuin lachje. 'Pfff oke dan.' ze kijkt nog heel even naar de Walker die nu echt dood op de grond ligt.
De dag vergaat snel, en Sanne is moe van het zitten, ze moet trouwens ook plassen. 'Jordi, ik moet nodig.' Jordi geeft haar een mes aan. 'Om de hoek is een wc, maar wees voorzichtig' Sanne zucht en pakt het mes aan. ze gaat naar onder en haar hart klopt in haar keel. Voorzichtig loopt ze langs het kadaver naar de Wc toe. Ze doet de deur dicht en doet wat moet. Dat voelt fijn. Opeens hoort Sanne geschuifel. Ze stopt en kijkt door het gat. Het zijn Walkers. Kut! Ze raakt in paniek. Ze kijkt nog eens. Het is maar een. Oke Sanne je kan het, steek m neer! Ze telt tot drie, stormt naar buiten en steekt hem woest neer. Keer op keer steekt ze hem. Bloed spat alle kanten op. Sanne hoort meer geluiden en rent naar de boomhut. Ze klimt zo snel mogelijk omhoog. 'Jordi!' Jordi helpt haar naar boven. Hij ziet al het bloed.'Sanne ben je oke?!' Sanne knikt. 'Ik stak...en...wc...' Sanne is helemaal buiten adem. Jordi geeft haar wat water. 'Goedzo, nu zijn we nog sterker!' Sanne neemt een slok en kijkt hoe vies haar kleren zijn. Eigenlijk vindt ze het zo erg nog niet. Ze vindt het wel kicken. Een soort van....nieuwe levenstijl...
