Begin Again (UnderRevision) ✔️

SIMULA

BEGIN AGAIN is a work of fiction. Names, characters, places, business, events and incidents are fictitious. Any resemblance to actual person's, living or deads and events is coincidental.

This is my first stand alone story. It contains grammatical and punctuation error so please bare with it.

Started: July 27, 2021
Finished: October 1, 2021

___

Panay ang aking buntong-hininga. Bukod sa part-time job sa cafeteria ni Sydney sa umaga at hapon ay kailangan ko na ring maghanap ng iba pang part-time job para sa extra income.

Hindi bukal sa aking kalooban ang gagawin ngunit wala akong pagpipilian. Kanina lamang bago ako pumasok sa Cafeteria ay tumawag si Sydney na magtatrabaho na ako bilang personal assistant ni Rodney sa loob lamang ng isang buwan. I felt confused but I still accept it. Pera rin kasi 'to.

Rodney is my first love, my first savior and also my first heartbreak. He loves green, his favorite food is lumpia and he's also talkative when he's with us. He has a cold facial expressions, thin red lips, and sharp eyes. I love him. Everything about him.

I know, working with him is not a joke. Hindi yun madaling trabaho ngunit magsisilbi itong challenge sa aking buhay. Matagal ko ng pinapangarap na makapasok o makatrabaho man lang sa isang kompanya. Hindi ko inaasahan na si Rodney pa ang kauna-unahang amo na aking paglilingkuran ngunit wala akong magagawa. I need money and I will do everything to have a decent job.

--------

Kinabukasan, maaga akong pumanta ng IMC Company.

"Good Morning Miss. Ako nga pala si Margie Rose B. Aragon." ani ko sa sekretarya na kasalukuyang iniisa-isa ang mga nakabundok na dokumento sa lamesa sa harap niya.

She look exhausted, ang pale na ng mukha nito dahil siguro sa pagod o sa may iba pa itong nararamdaman na sakit. Ganito rin ba ang ginagawa ni Sydney? Mabuti na lang temporary lang tong trabaho ko na'to.

"Deretso ka na lang po sa 28th floor Ms Aragon. Andun po yung room mo, and then sa right side yung office ni Vice-Chairman. Nasa table mo na po yung schedule ni Vice. Bukod sa temporary P.A. ay ikaw na rin po yung magsisilbing personal secretary ni Vice-Chairman." ngumiti ito. "Goodluck." she added and go back to her works again.

Great!

Iniisip ko pa lang tong trabaho na'to, feeling ko pagod na pagod na yung katawan ko just like how his secretary looked like right now. Nagpaalam na ako sa kaniya tsaka siya nilagpasan at dumeretso na sa elevator. My heart felt heavy, hindi ko alam kung normal lang ba 'to o hindi.

Pagpasok sa loob ng elevator ay pinindot ko na 'yong 28th floor. After a minutes, nandito na ako. I fix my skirts, hair and put some lipstick. Bumuntong-hininga ako tsaka dahan-dahang lumabas; mabibigat ang bawat hakbang papunta sa lamesang may nakabundok na papeles.

Looking at the right side of the building, the door was slightly opened. Malayo pa lang ay ramdam na ramdam ko na ang kaba at bilis na tibok ng puso ko. This is our first time to meet each other again after how many years of being separated. Hindi ko alam kong pa'no ko siya patutunguhan, kung pano ko siya kakausapin o pakikisamahan. I felt ashamed.

"Ms. Aragon?" tulala akong napatingin sa lalaking nasa harap ko. "Ms. Aragon, are you dumb?"

Mahaba ang buhok nito at nakapusod. His masculine body fits to his suit. His eyes is cold. Mas lalong naging cold, hindi na ito kagaya ng dati dahil kahit boses pa lang niya ay nakakatakot na. Feeling ko punong-puno ito galit, o di kaya'y meron pa rin itong hinanakit kahit na napakaimposible kasi ilang taon na rin naman ang lumipas.

"S-Sir?" I uttered.

"You don't need to do that." sabay turo sa nakatambak na papeles sa mesa. "May iba akong ipapagawa sayo sa loob ng dalawang araw." he added.

"Pero.."

"Do you want me to repeat myself?"  he flip his hair. "Again?"

"No. It's just that.." I signed. "I was surprised with your presence."

He smirked. "Bullshit. I won't fall for that. Never, again."

Alam mo yung feeling na gustong-gusto mo ibuka yung bibig mo pero parang may kung anong bagay na nakabara sa lalamunan mo? I can almost felt that my body is shaking because of his sharp glance and baritone voice. I remained silence, I didn't even tried to blink. My heartbeat so fast like I was in the middle of the car race.

Ibang-iba na siya sa lalaking nakilala ko, lalaking unang minahal ko.The kind and very protective guy I used to know are already died. Kitang-kita naman sa mga galawan niya. He's burying his other side, parang ang hirap na niyang paamuhin sa ngayon.

Dahan-dahan naman akong napaupo sa upuan at pinaypayan ang sarili ng makapasok na ito sa loob ng opisina niya.

"It's nice to see you again, Margz" yan yung nakalagay sa sticky note na nakasabit sa coffee cup.

Tiningnan ko naman ng maigi ang laman ng baso.

Espresso my favorite coffee. It looked like this isn't part of him welcoming me to work on his company.

Paghihiganti ba to Rodney? Do you want to get even?

Hindi ko namalayan na unti-unti ng tumutulo ang aking mga luha. I missed him. I missed his voice. I missed his hug. I missed our bond. I missed him a lot.

Gustong-gusto kong balikan ang nakaraan at itama lahat ng pagkakamali ko noon, pero huli na ang lahat.

Hindi niya alam ang puno't dulo kung bakit nagkapalit kami ng posisyon ng kambal ko dati. Lahat ng hinagpis at hinanakit sa kanya ay binaon ko na sa lupa. Hindi ko kayang mabuhay ng may galit.

But .....

"Punyeta! No'ng una pa lang! No'ng una pa lang alam mo na ang totoo! Pursuing you is the sanest thing I've done. Kasi nung una palang, hindi ikaw, hindi dapat ikaw. I want Melgie Rose, I want your twin and I'm willing to sacrifice everything I own, including my wealth! Para makuha siya, hindi para makuha ka!"

This line tortured me more but I loved him more than he know. He is judging me without knowing my side, without knowing my pain, without knowing the whole story and without asking me the reason why.

Hindi niya ako sinaktan physically, but he hurt me verbally, emotionally , socially.

Pero kung ito yung tamang paraan para mapatawad niya ako, I'm willing to risk my life, gaya ng dati.

Gaya pa rin ng dati.