Bitches

4

Laura: Toen ik onderweg was naar het lokaal ontmoette ik een jongen. Hij had kort blond haar en felgroene ogen waarin je zowat verdwaald en...
Stop wat doe je!
"Hoe heet je?" Vraagt de jongen."Laura" zeg ik en jij? "Lucas" zegt de jongen. "Ben jij het nieuwe meisje?" Vraagt hij. Ik zeg "jep". "Cool dan zit je bij mij in de klas." Zegt hij. "Cool" zeg ik heel droog. En voor hij nog iets kon zeggen waren we bij het lokaal. Toen ik de klas inliep was iedereen druk met elkaar aan het praten. Ik liep naar een tafeltje en ging op een stoel zitten. Gelukkig zat Lucas achter me. Ik was echt supernerveus en dat was denk ik wel te merken. Toen de laatste bel ging deed mijn mentrix de deur dicht en ging op haar bureau zitten. "Oké allemaal volgens mij hebben jullie het al gezien maar ik zeg het toch nog , ons nieuwe klasgenootje is aangekomen. Kom maar naar voren." Ik liep met een half rode kop naar voren en begon te praten. "Nou ik ben Laura ik ben 16 jaar ik woon hier net en ik hou van tekenen, zingen, mintgroen en pizza. De klas keek me keurend aan. Het viel me op dat bijna alle meiden een rokje droegen op mij en een meisje na. Ik lette er niet zo veel op en vroeg of er nog vragen waren. Een lange jongen met bruin haar stak z'n hand op. "Ja wat is je vraag." Waar woonde je eerst? Vroeg hij. " Ik woonde eerst in Danville." Toen vloog er weer een vinger in de lucht." Hoe lang zing je al en speel je een instrument? Ik zing al sinds m'n zesde en ik speel gitaar." Op een gegeven moment ging de bel. Volgens mij was ik nog nooit zo blij geweest om naar wiskunde te gaan. Ik liep weer met Lucas naar de les. Het was heel gezellig. Maar de hele dag waren er 3 meiden die de hele tijd naar me wezen en me uitlachte of ze keken heel gemeen naar me. Dat voelde best vervelend maar ik lette er niet op en ging gewoon op mijn plek zitten. Mijn plek was helaas voor hun, maar ja veel kan ik er niet aan veranderen. Op een gegeven moment zeiden ze allemaal gemene dingen tegen me."heei lelijkerd waarom doe je niet een plastic zak over je hoofd, dan doen mijn ogen niet zoveel pijn." of "waarom ga je niet meteen naar een andere school, niemand vind je toch aardig." Ik negeerde het maar toch was het vervelend. Aan het einde van de dag kwamen ze weer naar me toe en zeiden ze weer gemene dingen. Ik liep weg naar mijn fiets en reed weg maar ze achtervolgde me. Ik ging nog harder fietsen, maar dat deden zij ook! Op een gegeven moment fietste ze naast me. Ze gingen aan mijn stuur zitten en gooide me om met fiets en al. Ik lag op de grond en zij fietste lachend weg. Ik had overal schrammen. Opeens kwam Lucas aan gefietst. Hij gooide zijn fiets neer en rende naar me toe."Gaat het met je? Wat is er gebeurd?" Ik durfde het niet te vertellen dus ik zei:" Ik ben van mijn fiets gevallen. Ben je echt wel oké? Ja hoor, maar zullen we samenfietsen? Ja hoor is goed. Denk je nou echt dat ik jou nu alleen naar huis laat fietsen?" We lachten allebei. Hij hielp me overeind en we fietste samen verder.