Çocukluğundan beri ailesinden gördüğü acımasızlıklar sonucunda hayattan umudunu kesmiş 18 yaşındaki...Neriman Demirkan
Çocukluğundan beri babasının kirli işlerine alet edilmesi sonucunda çocukluğu elinden alınan 20 yaşındaki acımasız...Karan Erdene...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimide:Neriman
Arkadaşlar lütfen yorum yaparsanız çok seviniriz 😍
Arkadaşlar bölüm için yorum yapmayi unutmayınız şimdiden teşekkürler 🌸
İş yerinden ayrıldıktan sonra ıssız ve yanıp sönen sokak lambasının etrafı aydınlatmağı yolda tek başıma yürümek beni tedirgin ediyordu.
Kolumdaki çantama daha çok asılıp gökyüzüne baktım.Siyah ve gri bulutlar yağmurun yağacağının habercisiydi ve ben diğer insanların aksine yağmurlu günleri severdim nedeni ise güneşli günler canlılık ve enerji uyandırsa da karanlık ve fırtınalı günler üzüntü ve umutsuzluk uyandırıyordu benim hayatımda tam da öyle oluyordu. Geçmişin izleri yağmurlu günlerde gün yüzüne seriliyordu.
Derin bir nefes aldıktan sonra karşıda bulunan otobüs durağına doğru ilerlemeye başladım.Otobüsün gelmesini beklerken saatime göz attım saatin yelkovanı yirmi dördü akrebi ise onu gösteriyordu .Birden telefonumun titremesiyle çantamı karıştırmaya başladım.Rüzgarda savrulan saçlarımı geriye doğru atarken karşıdan iki adamın otobüs durağına doğru ilerlemeye başladığını farkettim.Durakta bizden başka kimsenin bulunmaması tüylerimi ürpertiyordu.Tekrar çantama yöneldiğim de telefonumun titremesinin durduğunu fark ettim ve sonra cevap vereceğimi düşünüp geçiştirdim.
Otobüsün gelip gelmediğini anlamak için başımı çevirdiğimde adamlarin bana pis pis bakmasıyla otobüsü beklemeden sakin ve temkinli adımlarla yürümeye başladim.O an adamların beni takip ettiğini düşünüp arkama baktığımda adamlardan biri beni sertçe itmesi sonucunda dengemi kaybedip dizlerimin üzerine sert bir şekilde düştüm.
Çantamın nereye düştüğüne baktığımda adamların ayaklarının önündeydi ve adamlar çantamı alıp koşmaya başladı.
Dizlerimin ağrısını hiçe sayıp adamların kaçtığı sokağa doğru koşmaya başladım . Çantamın içindeki maaşımı onlara yedirtmeyecektim.
Adamların saptığı yöne doğru ilerleyince karşılaştığım manzara karşısında dona kaldım.Karanlik olan sokakta adamların izini kaybettim . Yağmur yağmaya başlayınca vücudumdaki ağırlıkta bastırınca dizlerimin üzerine oturup karanlıkta göz yaşlarıma engel olamadım.Maaşımın çalınması eve gittiğimde üvey annemden çekeceklerim dizimin ağrısı ve üstüne karanlık korkum bastırdığı için göz yaşlarım ardı ardına akmaya başladı boğazımda oluşan yumru canımı yakıyordu üstüne hıçkırığın da beni tutması durumu iyice zorlaştırıyordu. Kimsenin olmaması benim için iyi bir şeydi insanların yanında ağlamayı sevmeyen birisiyim bu durumda biriktirdiğim bütün hislerim beni esir alırken ağlamaya başladım.
Çocukluğumdan beri peşimi bırakmayan karanlık korkumun sebebi daha altı yaşından beri her hata yaptığımda şiddet ve karanlık odaya mahkum edilmemdi.O karanlık odada tek başıma kaldığımda bağdaş yapıp kafamı kolumun üzerine gömüp annemi düşünürdüm şimdi de olduğu gibi yağmur şiddetini artınca ve rüzgarın sert esmesi nedeniyle yerden destek alıp geldiğim yöne doğru dönünce sokağın başında üç kişinin bana doğru ilerlemeye başladığını gördüm.Napacagimi bilemediğim için karanlık sokağa doğru ilerlemeye başladım.
Sokak karanlık olması panik atak geçirmemi tetikliyordu göğsümün sıkışması ve kalp atışlarımin hızlanması nefesimi kesiyordu. Napacagimı bilemedim ve olduğum yerde dona kaldım . Arkamdan bir elin saçımdan tutup beni yere atmasıyla belimde feci halde bir ağrı hissettim.Üzerime doğru gelen çocukla birlikte paniklemeye başladım o an herşeyin bitmesini ve bunun bir kabus olmasını diledim ama bana doğru eğilen adam bunun bir kabus olmadığını gösteriyordu .
Kahretsin ki gözyaşlarımın akmasını istemiyordum bu adamların yanında zayıf görünümünü göstermek istemiyordum ama göz yaşlarım akmaya başlamıştı.
Boynumda bir nefes hissettiğimde midem bulanmaya başladı "bırak beni" diye bağırmaya başladığımda sert bir tokat yememle hassas vücudumun morardığını hissedebiliyordum. Adam kulağıma doğru eğilip fısıldamaya başladı: "Seni burada kimse duyamaz bu gece çok uzun bir gece olucak". Dediğinde arka taraftan kahkaha sesleri yükseldi adamı itmeye çalıştığımda kollarımdan tutup başımın üzerinde birleştirdi. Bağırışlarımı kimse duymuyordu adam tekrardan boynuma doğru yönelince gözlerimi kapatıp şuan ölmeyi diledim beni kimse duyamazdı. Gözümden akan son gözyaşı ile beraber üzerimdeki ağırlığın aniden kalktığını hissettim. Gözlerimi yavaşça açtım ve yerden destek alıp uzandığım yerden doğrulduğumda bir adamın üç kişiyi hiç zorlanmadan dövmesine şahit oldum adam bana sardılan üç kişiyi acımasızca dövünce istem dışı ağzımdan "Yeter dur!"diye kısık sesle söyledim son yumruğunu da altında olan adama geçirip adamın üstünden kalkıp bana doğru ilerlemeye başladığını gördüm. O an irkilip yerden sürtünerek geriye ilerledim. Adam büyük adımlarla aramızdaki mesafeyi kapatıp önümde eğilip sert bir şekilde"Olmaman gereken yerlerde bulunursan başın beladan eksik olmaz işin kötüsü benim gibi biriyle karşılaşmazsın"dedi
Bu adam kendini ne zannediyor dünyanın onun etrafında döndüğünü düşünüyor herhalde kendini mükemmel falan zannediyor bay kendini beğenmiş. Tam içimden geçenleri söyleyecekken beynimin böyle şeyler söylemen karşılığında sonun pek hayrı alemet olmayacağını ve bu sebepten susman gerektiğini uyardı. Ama gururum lafın altında kalmaman ve karşımda bulunan kendini beğenmiş adama haddini bildirmen gerektiğini savundu. Mantığım ve gururum arasında gidip gelmem ile berarber gururum galip geldiği noktaya ulaştım ve şu cümleyi kurmam gerektiğini düşündüm.
"Diye söylendi bay kendini beğenmiş tavsiyen için teşekkürler ama ben kendi başımın çaresine şimdiye kadar baktım bundan sonra da bakabilirim ayrıca bana akıl vermeye kalkışma sen de kalmaz ,"dedim Adam birden kahkaha atmaya başladı alaycı bir sesle "Gece vakti serseriler tarafından yere yatırılmış yardım edin diye bağırıyor gibiydin sanki" Cevap vereceğim anda beni hiç zorlanmadan kucağına almasıyla birlikte afalladim kendime gelmem ile birlikte göğsüne sert bir yumruk atıp bağırarak "Hemen beni yere indir kendim yürüyebilirim" dedim adam bana aldırış etmeden karanlık sokaktan çıkardı ve halen kucağında olmam beni iyice deli etti ve emir kipi bir ses tonu ile "beni aşağıya indirmezsen olacaklardan ben sorumlu değilim ayrıca anlama kıtlığın mı var" dedim. Bana sert bir bakış attı tek kaşını kaldırıp " sen bilirsin küçük hanım "dedikten sonra kendimi sert bir şekilde yerde buldum.
Arkadaşlar bölüm için bir ☘️ bırakılsanız seviniriz şimdiden teşekkürler
