Naiilawan ang hardin ng mga Carruthers ng chinese lanterens na may iba't ibang kulay at laki. Humahalo sa musika ang masayang pag-uusap at pagtatawanan ng mga panauhing dumalo sa despedida party ni Will Carruthers na inorganisa ng pamilya at kaibigan niya.
"Nakita mo ba si Lucy? " tanong sa kanya ng isa mga kaibigan niya na si Matthew.
" Nandito siya kani-kanina lang" sagut niya, na luminga linga sa paligid
"kanina ko pa kasi siya hinaganap."
"Sege. Pag nakita ko siya, sasabihin kong hinahanap mo siya."
"Salamat, sabi nito ay saka siya iniwan.
Lumapit siya sa ibang panauhin. Nalapitan na niya ang halos lahat ng mga kaibigan niya pati iyong nasa malaking living room-- ay hindi pa rin niya nakikita si Lucy. Nag aalala na taloy siya. Hindi nmn siguro ito aalis ng party niya nang hindi nagpapaalam sa kanya. She was, in many ways, his best friend.
Nagrungo siya sa kusina pero wala din ito doon. Mayamaya ay pumasok doon ang panaganay na kapatid niyang si Joshua. Kumuha ito ng isang bote ng alak mula sa lalagyan nito.
"Nakita mo ba si Lucy? Tanong niya rito.
Umiling lang ito at nagmamadali nang bumalik sa living room.
A movement outside on the back veranda caught his attention. Nagtongo siya doon. He saw a slim figure in a pale dress, leaning against a veranda post, staring out into the dark night, Lucy? -
Napaiktag ito at lumingon sa kanya.
Nakahinga siya nang maluwag pagkakita niya rito.
Nilapitan niya ito. "kanina pa kita hinahanap.
N-nagpapahangin lang ako. Masakit kasi ang ulo ko," sagot nito sakanya at saka yumuko.
"Are you okay now?"
Tumango ito. "I feel much better.
Itinukod niya ang mga kamay sa railing ng veranda at saka niya tiningnan ito. Sa loob ng apat na taong magkasama sila sa iisang unibersidad ay naging malalim ang pagkakaibigan nila. Pagka graduate nila ay umuwi ito sa pilipinas at nag umpisa ng career bilang beterinaryo. Samantalang siya na nagtapos ng kursong Geology ay kung saan saan bansa pumupunta.
"You're going to miss this place, are you?
Tanong nito.
"I doubt it. Bigla niyang naalala si Joshua.
Umiikot ang buhay nito sa pagtulong sa kanilang ama sa pagpapatatakbo ng fram at mga negosyo nila. "I wish you were coming too.
Umungol ito. "Don't start that again. Will."
"Sorry. I just can't understand why you don't want to escape too."
"And play gooseberry to you and cara? Sa tingin mo, nakakatuwa yun?
Ngumiti siya at tinitigan ito.
Napakaganda nito. Maputi at makinis ang kutis nito. Bumagay rito ang maiksing buhok. A strange lump of hot metal burned in his throat. "Hey! Huwag mong sabihin mamiss miss mo ako?
"of course not! wika nito ay saka nag iwas ng tingin.
May nahimigan siyang pait sa boses nito. He reached out to her. Nakasuot ito ng strapless dress kaya nadama niya ang makinis na balikat nito. Dahan dahan niyang hinapit ito palapit sa kanya. She was small and soft in his arms. Niyakap niya ito at isinubsob ang kanyang ulo sa pagitan ng ulo at balikat nito. "Lucy... " Inilayo niya ito. Anumang sasabihin niya ay nakulong na lamang sa kanyang bibig nang makita niyang pumatak ang mga luha nito. Pinahid niya ang luha sa pisngi nito. When he reached the dainty curve of her tear dampened lips, he knew he had to kiss her. Ipinulopot nito ang mga braso sa leeg niya. Sa ginawa nitong iyon ay lalo niya itong inilapit sa kanya at pinailalim ang halik niya.
Gumanti ito ng halik.
"Ikaw ba talaga ito? hindi makapaniwalang tanong niya nang maghiwalay ang kanilang mga labi.
Tila natauhan ito. Mabilis na lumayo ito sa kanya.
"Im sorry, " Hingi paumanhin niya,
"N-no, it's oky.
"We were just----"
"Saying good bye? Putol nito sa sasabihin niya, sabay ngiti sa kanya.
Tumango na lang siya bilang pagsang ayon.
"Ang s-sabi pala ni Joshua, baka gusto mong mag speech, pag iiba nito sa usapan.
"Speech? Nakakunot ang noong tanong niya.
Tumango ito. "A farewell speech.
"Oh, yes."
Sabay silang bumalik sa loob ng bahay na parang walang nangyari sa veranda. Parang biglang nawala ang spell na sandaling bumalot sa kanila nang palibutan na sila ng mga panauhin. Bigla niyang naalala ang nobya niyang si cara na naghihintay sa kanya sa pagbabalik niya sa Sydney. Na guilty siya. The he glanced at Lucy. Wala na siyang nakikitang palatandaan na umiyak ito. She was smiling and looking like her happy old self.
Wala pala siyang dapat alalahanin dahil maayos na ang lahat.
