Sabah duyduğum alarmın sesiyle hayata bir kez daha lanet okuyarak uyandım. Yanlız yaşamanın bir numaralı kuralı HER SABAH KENDİ BAŞINA UYANMAN GEREKİYOR. ve bu çok berbat bişi. En azından biri gelip Destan uyansana dese ya... Her neyse...
Yataktan kalkıp yatağın kenarında 20 saniye boyunca zıpladım lisedeki öğteretmenim sağolsun... daha sonra banyoya girip dağılmış saçlarımı elimle düzelttim. Taraktan nefret ediyorum.. Dişlerimi fırçalayarak hızlıca üstümü giyindim. Dışarı çıkar çıkmaz Bosna'nın o muhteşem havasını bir kez daha içime çektim. Burada yaşamaktan mutluydum. En azından OLMAYAN ailemden uzakta ve yanlız başımaydım. İstediğimde buydu zaten herkesten uzakta rahat ve sakin bir yaşam...
Ama eksi yanları da var tabii. Mesela her zaman Boşnakça konuşmak zorundasın. Her gün işe gidip para kazanman gerekiyor. Aile desteğim yok. Çünkü ortada bir ailem yok.
Annem, ben daha 16 yaşındayken, meydanda monotof kokteyiline kurban gitti. Ben 18 yaşındayken de babam annemin en yakın arkadaşıyla evlendi. Gerisini bilmiyorum zaten, o gün evden kaçmıştım. Tam 4 yıldır da burada yaşıyorum. Bazen iyi ki bir sağlık lisesi olumuşum diyorum. Yoksa şuan hala üniversite sınavlarına çalışıyor olabilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anne
Humor''Evlilik ne kadar korkunç olabilir ki?'' Bu soruyu sorduğum gece evlilik teklifi alacağımı nerden bilebilirdim?... Anne olacağımı.. Yeni bir hayata başlayacağımı... Not: Ben kitbının devamıdır... İlk kitabı okumadan Buna başlamayınız.
