✨နင့္✨Part(1)
"ဒိုအိမ္ေတာ္"တဲ႔။
စံအိမ္ၾကီးကၾကီးမားလိုက္တာဗ်ာ။
က်ေနာ့္ဘဝမွာဒီလိုစံအိမ္ၾကီးရဲ႕ တေနရာရာမွာအလုပ္လုပ္ခြင့္ ခိုလံႈခြင့္ရရင္ က်ေနာ္လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ပါျပီ။
က်ေနာ္ပကာသဏမရွိတဲ့ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္မို႔
"Doh"စံအိမ္ကိုဝင္ဖို႔မဝ႔ံမရဲျဖစ္ေနမိသည္.
သို႔ေပမဲ့လဲတစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္က်ေနာ္စြန္႔စားရအံုးမည္။
"ဦးေလးခင္ဗ်. . ဦးေလး"
က်ေနာ္ျခံေစာင့္ဦးေလးၾကီးကိုအသံျပဳလိုက္သည္။
ဦးေလးၾကီးကျခံျပင္ကိုထြက္လာသည္။
"ဘာကိစၥလဲေမာင္ရင္ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔လဲ"
"ဦးေလး က်ေနာ္အလုပ္တစ္ခုေလာက္လိုခ်င္လို႔ပါ
ဒီစံအိမ္ပိုင္ရွင္ကိုနည္းနည္းေလာက္ေျပာေပးပါလား
က်ေနာ့္အတြက္အလုပ္လိုေနလို႔ပါ"
"အလုပ္သမားကေတာ့မလိုေသးဘူးကြယ္
မင္းအရမ္းခက္ခဲေနရင္လဲ ဦးေလး မယ္မယ္ကိုေလ်ွာက္တင္ေပးပါ့မယ္
မင္းဒီကခဏေစာင့္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ႔ဦးေလးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်"
စံအိမ္ေတာ္အတြင္းသို႔ ဦးေလးၾကီးျပန္ဝင္သြားသည္။
က်ေနာ္စံအိမ္ေရွ႕ကအုတ္ခံုမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
က်ေနာ့္အတြက္အလုပ္တစ္ခုရဖို႔က်ေနာ္ေမ်ွာ္လင့္သည္။
~~~~~~
"မယ္မယ္ေျခလက္သန္႔စင္လို႔ရပါျပီရွင့္"
အခိုင္းေစေကာင္မေလးယူလာေသာေရေႏြးဇလံုကိုေဘးမွာခ်ထားခိုင္းလိုက္သည္။
မယ္မယ္ ဒိုဂ်န္ဟီးဆိုတာ"Doh"စံအိမ္ေတာ္ရဲ႕သခင္မၾကီးျဖစ္သည္။
Mrs.Doh စံအိမ္ရဲ႕သမင္မၾကီးအျဖစ္ေနလာခဲ႔တာႏွစ္သံုးဆယ္နီးပါးရွိခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
Mrs.Dohသည္ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ရာစုႏွစ္ေတြေျပာင္းလဲသြားတာေတာင္မွ "Doh"အိမ္ေတာ္ရဲ႕အစဥ္အလာေတြကေတာ့ေျပာင္းလဲသြားခ်င္းမရွိ။
21ရာစုလူငယ္ေတြအတြက္ စံအိမ္ေတာ္ရဲ႕အသံုးအႏႈန္းေတြဟာ နားထဲမွာၾကားရတာတမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ စံအိမ္ကိုေရာက္လာသူတိုင္းစံအိမ္ေတာ္ရဲ႕စည္းကမ္းနဲ႔အညီေနထိုင္ၾကရသည္။
