EFRAN

Tanıtım

Efran, içinin güzelliğinin dışına vurduğu küçük bir kız çocuğuydu.

Ailesi tarafından hiç sevilmemiş, sevgiye muhtaç bir kız.

Her şeye rağmen güçlü durmaya çalışıyordu. Bu karanlık rutubetli odaya rağmen...

Annesi, babası ve babannesi ile yaşıyordu.Tabii buna ne kadar yaşamak denilirse.

Babası her sarhoş olduğunda suçu olmadığı halde Efran'ı döverdi.

Annesi de her zaman nefretini küçük kıza kusardı...

Babaannesi ise felçti. Ve ona da kötü davranırlardı.

Burda büyümüştü o. Küçük karanlık bir odada tek başına ve yapayalnız. 8 yaşındaydı daha . Bir kere bile dışarı çıkmamış, sokak nedir bilmeyen birisiydi. Günleri bilmiyordu, sayı saymayı veya okuma yazmayı...

Bir tek ismini ve doğum tarihini biliyordu ve birde tam bir baş belası olduğunu.

Annesi lanet ederdi hep ona... Sadece o gün nefes aldığı için...

Gözleri dışarıyı izlerken birden kapısı açıldı. Gelen annesiydi.

Küçük kızın yanına doğru yaklaştı ve kolundan tutarak yere fırlattı.

"Bugün doğum günün lanet çocuk. Seni kucağıma aldığım güne hep lanet ediyorum. Kardeşin senin yüzünden öldü ! Hepsi senin suçun anlıyor musun  ?! " Dedi. Gözleri kan çanağına dönmüştü resmen.

Küçük kız korkuyordu. Minik elleriyle yüzünü kapattı.

"Özür dilerim anne..." dedi. Sesi kısık ve  titrek ses tonuyla.

Annesi daha çok sinirlenmişti.

"Keşke sende ölseydin ! Keşke ! " Dedi bağırarak ve odanın kapısına doğru ilerledi. Kapının arkadan kilidi aldı ve kapıyı çıkıp arkadan kitledi.

Alışkındı zaten küçük kız... Her gün aynı şeyleri yaşıyordu. Annesi hep ona aynı hakaretleri edip daha çok sinirlendiğinde dövüyordu...

Annesi ikizlere hamileyken hastanede bir çocuğunu kaybettiklerini ama diğerinin yaşadığını söylemişlerdi.

Annesi ise bu olaydan dolayı Efranı suçluyordu. Çünkü suçlayacak birini aramıştı ve Efran'ı bulmuştu.

Annem haklı diye düşünüyordu artık Efran. Pes etmişti. İnkar etmekten yorulmuştu. Daha suçunun ne olduğunu bilmediği halde artık o da kendisini suçluyordu.

Keşke onunla birlikte bende ölseydim diye düşünüyordu küçük kız.

'Allah'ım annemle babamın beni sevmesi için ne olur benide yanına al. Kardeşimin yanında olursam o zaman beni severler ne olur...'

Her gün bu duayı ediyordu küçük kız...Sadece sevilmek için...

(8 YIL ÖNCE )

" Ahmet! Ahmet! Ahmet geliyolar ! " İkizlerin gelişini tatlı uykusundan karnına giren keskin ağrıdan anlamıştı kadın.

Kadınla beraber yatağından fırlayan adam endişeyle konuşmaya başladı.

"Ne demek geliyorlar ? Kimle geliyorlar ? nasıl geliyorlar ? Yok yok gelmiyorlardır, uyuyalım sabah tekrar gelirler. "

"AHMET KANAMAM VAR ANLAMIYOR MUSUN ?" Diye bağırdı kadın. Ardıdan gelen çığlıkları adamı daha çok endişelendirmişti.

"GELİYOR YANİ CİDDİ CİDDİ ! Ne yapalım ki ? Ben ne yapmalıyım ?Hangi hastane daha yakın ?! Daha zamanları yok muydu bunların ?" Adam korkudan saçmalamaya başlamıştı.

"AHMET HADİSENE CANIM YANIYOR HADİ !! "

" Tamam, tamam ben hemen hallediyorum. " Diye odadan fırladı ve evin dışına çıkarak arabanın kapısını açtı.

İceride ki kadının haykırışlardı susunca hızla eve girdi ve karısına doğru koştu.

"AYLİN ! Kapatma gözlerini ne olur aç o güzel gözlerini lütfen bırakma bizi !" Diye haykırdı.

Karısını kucaklayarak kapıları tekmesiyle açtı ve arabaya doğru götürdü.

Arabanın içerisine eşini yerleştirdi ve kapıyı kapatarak sürücü koltuğuna geçti.

Çok endişeliydi. Korkuyordu adam. Hayallerinde ki ailesi için tedirgindi. Hiç birine bir şey olsun istemiyordu.

Gaza bastı ve en yakın hastaneye yol aldı.

*****

Hastaneye girdikleri gibi ameliyathaneye almışlardı karısını ve neredeyse 2 saatirdir hiç bir haber yoktu...

Bebeklerinin isimlerini bile bulmuşlardı eşiyle. İkiz olduklarını duydukları zaman zaten sevinçten havalara uçmuştu. Efran ve Eflal koyacaklardı isimlerini.

Kötü düşünmek istemiyordu adam. Her şeyin iyi olacağının umuduyla her dakika dua ediyordu.

Biraz zaman daha geçtikten sonra ameliyathanenin kapıları açıldı.

İçeriden çıkan doktor yorgun gözlerle adama doğru döndü.

"Aylin Hanım'ın eşi sizsiniz galiba ?" Dedi otoriter ses tonuyla.

Ağlamaktan gözlerı kan çanağı olan adam umutla kafasını salladı.

"Evet, evet benim doktor Bey. " dedi.

Doktor derin bir iç çekmişti ve konuşmaya başladı.

" Öncelikle Aylin Hanım ve kızınız iyi."

"O-oğlum?

"Üzgünüm.."

Adam duydukları karşısında dizlerinin üzerine düştü.
Ve eşine ne diyeceğini düşünmeye başladı...

_______

Eveeet selam arkadaşlar. İlk kitabımın ilk bölümünü atmış bulunmaktayım almdowkdks
Aslında bu kurgu uzun zamandır aklımdaydı fakat cesaret edemiyordum. Bugün ilk adımımı attım. Hatalarım olabilir ilk kurgum maruz görün lütfen🙏 

Vee gelelim sorularımıza...

●Bölümü nasıl buldunuz ??

●Sizce hastanede başka şeyler yaşanmış mıdır ??

●Efran hakkında neler düşünüyorsunuz ??

●Peki ailesi Efran'a neden böyle davranıyor olabilir ??

Sorularım şimdilik bu kadar kendinize iyi bakın hoşcakalınn👋