Daktilo başında kırıldı eller
Kehribar kuşu türkü söyledi
Dilsiz
Dili ağırdı
Tekerlek çağını
Makine dumanları ağlatırdı
Bu yüzden oluşurdu seller
Sofya uykusuz
Kirpiklerin sürtüşmesi
En büyük günahtı
Kara bir leke
Kuşu vurdu
Sanırsın ki sapan
Sofya kuştu
Biraz daha bağırın
Bağrı sağırdı susmanın
Kağnı yüksüz
Mermi hiç olmadığı kadar cesur
Kılıç kınında pas
Sofya kanımdı
Yanımdı
Yarımdı her kuşun ölüm merasimi
Uçmaya dursun şan
Ağır fıçıların barut fitili
Hazırdı
Kazırdı yüksekten Sofyayı
Sofya kuştu
Çocuktu
Benzemezdi uçağa
Türkü söylerdi
Dar sokaklar vardı
İsimleri Sofya
Sofya bir daha Sofya
Dünya yoktu
Sofya evrendi
Sanık suçlu
Intihar sanıktı
Ahtapot kusardı
Gemiler
Tohum yanıktı
Asıldı benzi sarılar
Gamzelerinden
Sofya urgandı
Her bülbülün gıpta ile kandığı
Güldü
Her mevsim yeniden doğdu
Doğurdu
Sofya güldü mü
Aydınlık çıkagelir
Karanlık soğurdu.
Soğurdu parmak uçlarına kadar
Daktilo başında kırıldı eller
Tekerlek çağında
Dilsiz
Sofya güldü
Sahi
Kim di bu Sofya ?
Yunus Çetiner 00.15 İstanbul 10.03.15
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kağıttan Kuşlar
PoetryArı olacaksın , şelale olacaksın Güneş olacaksın, çim olacaksın Kilim olacaksın , sandalye olacaksın Işık olacaksın ,kelebek olacaksın Ama ne olursa olsun insan olmayacaksın Yaşarken öldürürler seni Hem onlardan daha zalimi mi var Satılırsın Zamanl...
