" Pretty Lonely Girl"

"Chapter three"*

Pagkatapos ng bonding time namin with my friends kanya-kanya na kaming umuwi sa amin.this day i enjoy so much.hope na ganito palagi no,?malungkot ako dahil gusto kung makasama ang tunay kung mga magulang.pero sabi ni nanay marisa patay na daw sila.pero wala namang bangkay na nakikita sabi ng mga pulis.iwan ko hindi ko alam,wala pa akong muwag nuon dahil sanggol pa lang ako nuon..
"Oh!ano ang iniisip mo dyan?pumasok kana dito sa loob ng bahay..sabi ni kuya evan.sya ang kuya evan ko,subrang bait na anak.nakapagtapos sya sa kursong pulis.gusto nya matulad sa tatay nyang pumanaw na.sya at si ate anna nlang ang bumubuhay sa amin ni nanay marisa.ang bait nila noh?ako kaya may kapatid kaya ako?
"Opo kuya,papasok na po ako.agad naman akong pumasok sa loob ng bahay.
"Umupo ka muna anak..mahinang salita ni nanay marisa sa akin.
"Bakit po?ano pong meron at nag tipon2x po tayo inay?tanong ko kay nanay marisa.hindi sya kaagad nagsalita,.medyo kinakabahan na ako.ano kaya ang nangyayari sa kanila.
"May mga pulis na nagpunta dito kanina at....at....putol-putol na salita ni nanay marisa.kinakabahan na talaga ako.ano kaya 'to.
"At buhay ang mga magulang mo..pretty,.nagulat ako sa sinabi ni nanay marisa sa akin.totoo ba ito hindi ba ito biro?god kung totoo man ito sana buhay po sila talaga.
"Totoo po ba ito....??o biro nyo lang po?mahinang sagot ko kay nanay marisa.
"Sabi ng mga pulis,nakita nila ang mga magulang mo sa daan kung saan doon ka din binigay ng mama mo sa akin pretty.sabi ng mama mo iligtas kita dahil sanggol ka palang noon.nagmakaawa ang mama mo sa akin noon,kaya kinuha kita sa mga kamay nya.kwento sa akin ni nanay marisa,hindi ko namalayan tumulo na pala ang mga luha ko.hindi ko akalain na buhay pa sila.20 years na hindi ko sila nakikita,20 years kaming nagkahiwalay mula sa trahedya na sunog ang bahay namin.may lugar pa kaya ako sa puso nila?
"Asan po sila ngayon?bakit po hindi nila ako pinuntahan dito?tanong ko sa kanila.
"Sabi ng pulis pagkatapos nilang magamot sa hospital ng punta sila sa america.sagot sa akin ni ate anna..hindi ko napigilan ang sarili ko at tamakbo ako sa kwarto ko.
"Hayaan mo muna sya 'nay.medyo magulo pa ang isip nya sa ngayon.pakiusap ni ate anna kay nanay marisa.
Syempre ako iyak ng iyak dahil sa mga narinig ko mula kay nanay marisa.all this year,i cant believe my family still alive.i thought there dead and im alone,for ever alone..but i was wrong..
"Magiging happy ba ako o hindi?dapat ba akong magalit sa kanila o hindi?tanong kung nag-iisa sa sarili ko.hindi ko alam kung paano ko hanapan ng sagot itong mga katanungan ko.
(MagKita tayo ninyo text mo sila please.
Kailangan ko kayo ngayon)

Tinawagan ko si mary joy para may kausap ako..nagpaalam ako kay nanay marisa na lumubas saglit,pumayag naman si nanay marisa.
"Uwi agad ha,huwag masyado magpa abot ng dilim sa daan..pa habol na salita ni nanay marisa sa akin.alam kung nag-alala sya sa akin lalo na ngayon na buhay pala ang mga magulang ko.alam kung natatakot sya na bawiin ako mula sa kanila.mahal na mahal nila ako,at mahal na mahal ko rin sila higit pa sa mga tunay kung mga magulang...