Thank You For Being The Reason I Smile [Onhold]

Chapter 7

Emberlyn's P.O.V.

At...

Sila Mama lang pala habang may bit-bit na mga prutas at iba pang pagkain.

"Oh? Bakit hindi pa kayo natutulog? At ikaw Berlyn bakit hindi ka nakahiga sa higaan mo?"

"Ah.. Wala po, Ma. Kasi akala namin kung sinong taong kumakatok sa pintuan kayo lang pala.."Pagpapaliwanag ko sakanila.

Ends of Emberlyn's P.O.V

- Time skip -

Emi Villamor's P.O.V (Emberlyn's Mother)

Time check: 5:36am

Pinagmamasdan ko si Berlyn matulog, at hinihimas ko yung ulo niya.

"Hayyy.. Dalaga ka na nga, ang bilis ng panahon. Dati kinakarga-karga ka lang namin tuwing nakakatulog ka sa upuan at dinadala sa higaan mo, ngayon 'di na, pero kahit malaki ka na, ikaw pa rin ang baby namin ng papa mo. I'm so so proud to you, nak dahil kahit may taning na buhay mo lumalaban ka parin. Mahal na mahal ka namin na papa mo. We love you, Nak"

"Ma? Bakit ka umiiyak?" Tanong niya, kaya agad kong pinunasan yung mga luha ko.

"Wala. Wala, Nak. Nag-flashback lang sa isipan ko nung mga bata pa kayo ni Ate Kit mo." Habang niyayakap ko siya.

"I love you, Ma."

"Love you so much, nak"

"Love ko kayo ni Papa." Sabi niya. "Thank you, nak. At salamat rin sa Diyos dahil biniyayaan kami ng Papa mo na Mabait, Masiyahin , Maganda, Sweet at ikaw yun at ang Ate Kit mo." At hinalikan ko ang noo niya, at pinisil ko yung pisngi niya. "Hmpp... Cute cute hahaha." Sabi ko.

"Aray, ma. Sakit nun ah. Ako rin dapat, babawi ako." Sabi nito.

"A-a-ay bawal yan, ako lang dapat!"

"Mama naman eh..." At pinatong niya yung ulo sa balikat ka.

"Ah sige, kiss ko nalang pisngi mo." At hinalikan ko nga yung pisngi niya. Hanggang sa nakatulog na kaming dalawa.

To be continued...