Küçükken hep yıldızların neden sadece geceleri çıktığını düşünürdüm.Bir gün dayanamayıp anneme sordum:
-Anne yıldızlar neden sadece geceleri var?
O da bana döndü ve saçlarımı okşadı:
-Sadece geceleri çıkmaz ki annecim.Bak gökyüzüne!
Gökyüzüne bakınca bulutları ve güneşi gördüm.Merak ve heyecanla bir yıldız aradım.Ama bulamadım.
-"Hani anne hiçbir şey yok!"
-"Dikkatli bak annecim.Güneş orda!Güneşte bir yıldızdır.Hatta en parlak en büyük yıldız!"
-"Gerçekten mi?"
O çocukluk heyecanımla tüm gün güneşi izleyip onunla konuştum.
Çocukluğuma dair hatırladığım tek diyaloğum buydu desem size!
***
Ben Ada Güner.Annemi küçükken bir yangında kaybetmiş,ve bende şans eseri kurtulmuştum.
Hayattaki tüm şansımı burda kullanmış olsam gerek.
Babama gelince..
Sahi o bir baba mıydı?
___
Selam canlar!!
Giriş bölümü olduğu için fazla uzatmak istemedim.Ama sizi uzun uzun bölümler bekliyor^^
Heyecanlıyım çünkü ilk kitabım!
Umarım seversiniz,Yarın görüşürüz <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANONİM
Chick-LitHerşey kötü giderken, tam anlamıyla yürüyen bir ölüyken,yüzünü hiç görmediğiniz,sesini hiç duymadığınız biri sizi hayata döndürebilir mi?