ilayda her sarhoş olduğunda ceren'i öpüyordu, ceren ise buna karşı çıkmıyordu.
**catgirl kitabının yan kitabıdır, ilk kitabı okumak zorunda değilsiniz ama okursanız daha iyi anlarsınız.
🔞 yetiskin icerik !
selam, hoşgeldiniz sevgili catgirl okuyucuları, ve siz de hoşgeldiniz yeni okuyucularım.
yeni gelenler için küçük bir not: kitap catgirl kitabımdaki iki yan karakterin hikâyesini anlatıyor, diğerinden bağımsız ama daha önceki zamanları da görmek isterseniz önce onu okuyun derim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Lan Ceren, geçenki gibi güzel bir şeyler getir bira sarmıyor artık." İlayda'nın bağrışıyla gözlerimi devirdim ve cevap olarak ben de bağırdım "Git kendi paranla al kodumun alkoliği."
Sokağın iki ucundan birbirimize bağırmamız geçen insanlar tarafından garip karşılanmıyordu artık, İlayda'nın deli tavırlarına ve benim ona aynı şekilde verdiğim karşılıklara alışmışlardı.
İlayda'yla doğduğumuzdan beri tanışıyorduk, ailelerimiz yakın oldukları için tüm hayatımızı beraber geçirmiştik hâliyle. Her bokumu bilir, hayatımdaki her şeye karışırdı. Ben de onun için aynısını yapardım, ama o benden daha meraklı ve koruyucu bir tip olmuştu.
Sevgili yaptığımda o kişiyi bokuna kadar araştırır, standartlarını karşılamadığında biz ayrılana kadar bulduğu her şeyi tek tek sürekli tekrar ederdi. Sırf bu yüzden uzun ilişkim olmamıştı.
O sevgili yaptığındaysa sürekli olarak iğrenç olduklarını söyler, hayattan bıktırırdım. O da doğru düzgün biriyle çıkmadığından dolayıydı, yoksa sevgililerine karşı bir garezim yoktu.
Sadece tek bir çocuğa karşı hiçbir şey söylememiştim, Enes. İlayda'yla Enes dokuzuncu sınıfta çıkmaya başlamışlardı ve onuncu sınıfın sonlarına kadar çıkmaya devam etmişlerdi. İlayda'nın kalbinde hâlâ yerinin ayrı olduğunu biliyordum, ama bu saatten sonra arkadaştan daha büyük değer vermezdi.
Neden ayrıldıklarını defalarca sormama rağmen cevap vermemesi de beni sinirlendiriyordu, eğer ki Enes bir piçlik yapıp İlayda'yı üzdüyse saldıracağımı bildiğindendi belki de.
"Gülce! Evde misin?" kapıyı ardımdan kapatırken içeri seslendim, ailem İzmir'de yaşıyordu ve İstanbul'da güzel bir üniversite tutturan ablamı yalnız bırakmamak için beni onun yanına yollamıştı. İlayda'nın annesiyle babası ise İlayda lise sınavından çıktıktan birkaç gün sonra ayrılacaklarını açıklamıştı, sınav senesinde moralini bozmaması için neredeyse bir yıl boyunca bu planlarını gizli tutmuşlardı.
