~Şebnem Gürsoy~
Hafif esen rüzgâr saçlarımı geriye doğru savururken yorulduğumu hissettim ve koşmayı bırakıp derin nefesler almaya başladım. Bacaklarımın titrediğini hissettiğimde kendimi yere bıraktım. Gökyüzü ve ağaçların karışımı içimi huzurla doldururken gülümsedim. Gözlerim gökyüzünü bulduğunda, bir süre sadece giden bulutları seyrettim. Kendimi toparladığımda ayağa kalkarak yürümeye başladım.
Telefonumun çalmasıyla hemen elime aldım. Arda arıyordu. Yüzümde hafif bir gülümseme oluştuğunda elim hemen cevaplaya bastı. Arda, benim şimdiye kadar sevdiğim, kollarında güven bulduğum tek erkekti. İlk aşkım, ilk öpücüğüm, ilk heyecanım, ilk mutluluğumdu. Yüzümdeki aptal sırıtış büyürken, aramasını hızlı bir şekilde cevapladım.
-"Efendim Arda"
-"Şebnem, hemen konuşmamız lazım. Saat 19.30'da seni almaya geleceğim. Hızlı ol." deyip kapatması, içimdeki merak ve endişe duygularını harekete geçirmişti. Saat henüz 12.45 olduğu için biraz daha koşup, eve gitmeye karar vermiştim.
•••••3 Saat Sonra•••••
Kilidi açıp içeri girmemle elimdeki poşetleri yere atmam bir olmuştu. Uyuşmuş ellerim beni rahatsız ederken, karıncalanmaya başlaması beni daha da rahatsız etmişti. Koşudan sonra önce kıyafet alışverişine, oradan da son anda aklıma gelen evdeki eksikler sayesinde en yakın markete uğramıştım fakat şu an gördüğüm herşeyi almamın cezasını çekiyordum. Mutfak için aldığım poşetleri mutfağa bırakırken, bir yandan da kıyafetlerimi odama çıkartıyordum, tabii bu arada kızlara da seslenmeyi ihmal etmemiştim. Ses gelmediğinde yalnız olduğumu anlayıp, kendimi hemen banyoya atarak kısa bir duş aldım ve dolabımın önüne geçtim. Diğer aldıklarımı dolabıma yerleştirirken siyah-beyaz elbisemi ve ayakkabılarımı çıkartarak saçlarımı yapmaya başladım. Kıvırcık yaptığım saçlarım güzel dururken, az makyaj yapmaya karar verdim. Sonuç olarak gayet güzel görünüyordum. Saate baktığımda 19.20 olduğunu gördüm ve çantama gerekli malzemeleri koyup, aşağıya indim. Arda'nın arabasını gördüğümde tam zamanında geldiğimi anladım ve yüzüme en güzel gülümsemelerimden birini takındım. Bana kısa bir kucaklaşma verdikten sonra kapımı açması üzerine teşekkür ederek arabaya bindim ve merak içinde gideceğimiz yere varmamızı beklemeye başladım.
Şık bir restoranta geldiğimizde içimden sürekli 'Ne söyleyecek acaba?' diye sorup duruyordum. Ben garsonun eşliğinde masaya doğru hızlı adımlar atarken, yavaş ve gergin adımları beni rahatsız etmeye başlamıştı. Bize eşlik eden garson giderken, menüleri getiren garsona siparişlerimizi verdikten sonra gözlerimi ellerine diken Arda'ya diktim. Bakışlarımı fark etmiş olmalı ki, saniyeler içinde ağzını birkaç kez kapatıp, açtı. Tam konuşacaktım ki, içeri giren Hülya ve yanındaki çocuğa gözlerim takıldı. Hoş ve itiraf etmem gerekirse çok yakışıklı bir çocuktu. Hülya'ya el sallamamla hemen bizim masaya doğru büyük adımlar atmaya başladı. Ben hemen yerimden kalktığımda sarıldık ve onları bizim masaya davet ettim. Kare masada ben adının Selim olduğunu öğrendiğim çocukla karşılıklı otururken, Arda ve Hülya'da karşılıklı oturuyordu. Hülya, Arda ve benim liseden arkadaşımızdı. Çok yakın olmasakta, birbirimizi severdik.
Kısa bir sürede aramızda geçen konuşma keyifli bir hal almaya başlarken, Selim'in de gayet iyi biri olduğunu anlamıştım. Yemeklerimiz bittiğinde eve gitmek üzere onlardan ayrıldım ve bulduğum ilk taksiye binerek, beklemeye başladım. Parayı vererek aşağıya indiğimde ışıkları açık bulmak beni sevindirmişti. Eve girdiğim gibi Almilla ve Kainat'a herşeyi en ince ayrıntısına kadar anlattıktan sonra onlar da Müfit abinin kafesinde karşılaştıkları iki çocuğu anlattılar.
Kendimi yatağımın üstüne attığımda titreyen telefonumu elime alarak Arda'nın yarın beni alacağına dair olan mesajını okudum. Sanırım bugün bana anlatamadığı şeyi yarın anlatacaktı. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken kendimi huzurlu bir uykunun kollarına bıraktım.
