Our past Lives

Prologue

"Mahal, pano kung totoo ang agam-agam ng iba na may bampira sa ating bayan?"tanong ng babae

agad naman akong napangiti sa tanong nya "Syempre kaylangan nating mong mag ingat, baka mauna pa silang matikman ka kesa ako" pabirong sagot ko, agad naman ako nitong hinampas sa braso

"Hindi magandang biro ginoo, hindi ko gusto halika na baka ako'y hinahanap na ni ina"pagaaya nya

nang maglakad kami sa gubat ay may narinig kaming kaluskos galing sa mga dahon, hindi naman namin ito pinansin at nag lakad nalang hanggang sa may tumalon na limang tao galing sila sa puno

hindi ko alam kung anong kaylangan nila samin at sino sila, pero isa lang ang nasisigurado ko sila ay mga

"BAMPIRA!" sigaw ng babae "Mahal halika na tumakbo na tayo" habol nito at sinunod ko naman

mabilis kaming tumakbo at ganon rin ang mga taong nakita namin kanina mas mabilis sila kaya't naabutan nila kami

"at san naman kayo pupunta?" ngumiti ito sa amin

"Umalis kayo! alis hayaan nyo kami nagmamakaawa ako" lumuhod ako sa kanilang harapan, isa lang ang nararamdaman ko ngayon

TAKOT

ang totoo nyan fernando ikaw lang ang kaylangan ko

"kung ganon paalisin nyo na sya, w-wag nyo s-syang idamay dito"halos maiyak na pakikiusap ko sakanila

"ngayon fernando, akin kana" saad nito bago kagatin ang leeg ko napangiwi nalang ako sa sakit, nanlalabo na rin ang mga mata ko na para bang anong minuto ay mawawalan na ng pang aninag

"W-wag!"halos mamaos ako sa pag sigaw ng makita kong kuhain ng babae ang puso ng minamahal ko

napatumba nalang ito at ganon rin ako

ngayin ay katabi ko na ang katawan ng aking minamahal na walang buhay

"mabubuhay kang uli" hindi ako matigal sa paghika, hawak hawak ko pa rin ang kamay nya

"sa pagdating ng tamang panahon mahal alam kong babalik ka, hihintayin kita"

agad naman akong nawalan ng malay ng masabi ko ang mga katagang iyon

"Binibini!" sigaw ko

"panaginip nanaman" napatawa nalang ako ng sarkastiko ng maramdaman ko ang luha sa gilid ng aking mata

"Lord raecollus, kaylangan mo ng pumasok sa eskwelahan" paalala ng aking tauhan

"okay manong badong maghintay ka nalang sa labas"

nakakatawa lang isipin na sa edad kong 100 years old ay nag aaral pa rin ako sa kolehiyo

pero siguro binibini kung andito ka lang at mapayapa tayong namumuhay at normal na tao pa ako ay magiging masaya tayo

pwede bang bumalik kana?

***

nang makarating ako sa Riedo University ay nag ikot muna ako syempre maraming estudyanteng nabati sakin kasama na rin do'n ang mga nahuhumaling saakin kung alam lang talaga nila ang edad ko

ng makapunta ako sa quadrangle ay may nakasalubong akong babae, may nakikita ako sakanya ang puso ko ay parang tumigil sa pag tibok ang aking puso at nakaramdam rin ako ng pagkauhaw sa dugo ng tao

"hello? pwede bang wag kang humarang sa dinadaanan ko late nako eh" pagsusungit nito

"Binibini" pabulong na saad ko, agad namang bumalot sakanyang isipan ang pagkagulo alam ko iyon dahil nababasa ko ito

"Baliw ampota, umalis ka nga dyan punta ka clinic putla ka oh kulang ka ata sa dugo"

kulang talaga ako sa dugo gusto mo inumin 'yang iyo

"I-I'm sorry miss"