Baji x okuyucu

Sadece ikimiz 8/15

Uzun zamandır yoktum aşklarım<3
O yüzden şimdiden iyi okumalar ,
Medyada ki şarkıyı açmayı unutmayın her zaman ki gibi.

Gece eve geldiğim de odama çıkmaya üşenmiştim o yüzden koltuğa kendimi atıp uyudum.

Sabah uyandığım da het yeri ağrıyordu ve zar zor oturur bir şekilde yataktan kalkıp etrafa baktım, evde yine kimse yoktu ve sessizdi.
Etrafıma biraz baktım ve koltuktan kalkıp odama doğru çıktım. Üstümü değiştirmem gerekiyordu zaten dün gece benim için de trajik bir şekilde geçmişti.

Dolabimdan kendime rahat kıyafetler çıkarıp üstüme giydim, daha sonra banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.
Ayna da kendime baktığım da saçlarım dağınık ve göz altlarım uykusuzluktan az da olsa çökmüş bir şekildeydi.

Banyodan çıkıp telefonumu aldım ve mesajlara baktığım da baji bir şey yazmamıştı. Ona nasıl olduğunu sorup sormamak arasın da tereddüt ediyordum, belki de bir süre yazmamam gerekti.
Hem arkadaşının bıçaklanması hem de ilimizin arasında olan şeyler şuan fazlasıyla kötü bir durumdu.

Geri salona döndüm ve televiyon da rastgele bir kanal açıp kendime kahvaltı hazırlamaya başladım.
Kahvaltımı hazırladıktan sonra televizyonun karşısına geçip yemeğimi yiyordum ve kanalları geziyordum, pek bir şey yoktu ama yine de bakıyordum.
Aklım ne yapsam da hep baji ile doluydu. Onun nasıl olduğunu merak ediyordum ve yanında olmak istiyordum açıkçası, elimi telefona götürdüm ve onu aramaya kalktım.
Açar mıydı şuan da onu da bilmiyordum, tuşa bastım ve bajiyi aradım. Uzun bir süre çaldı ve açan kimse yoktu galiba müsait değildi şuan.
Telefonumu bıraktım ve iştahım kaçmıştı o yüzden tabağımı alıp mutfak tezgahına bıraktım daha sonra odama doğru çıktım.

Küçük yaşta resim çizmeye başlamıştım ve bu yüzden ne zaman kendimi mutsuz hissetsem ona sığınıyordum, profesonel değildim ama böyle bir şansım olsaydı kesinlikle olmak isterdim. Benim kio sadece hasta olduğun zaman alınan bir ilaç gibi bir şeydi.

Çalışma masamdan bir kağıt ve kalem alıp resim çiziyordum, aslında ne çizeceğimi bilmiyordum sadece karalıyordum.
Kâğıda bir süre baktıktan sonra saçma sapan bir şeyler çıkmıştı ortaya ve o yüzden kaldırıp attım.
Zaman bir türlü geçmiyordu ve sıkılmaya başlamıştım,

Abimi aramıştım ama o da cevap vermemişti, en son çözüm olarak  sachi ile buluşmaya karar verdim.
O da telefonu açmazsa sinirden ölebilirdim.

Sachi telefonumu açmıştı ve konuşmaya başladık.

M:derin bir nefes alabilirim artık
S:noldu miya?
M:aslında bugün boş musun ? Çok fazla sıkıldım evde.
S:müsaitim aslında
M:mükemmel bu
S:o zaman ne yapıyoruz?
M:ığm düşünmem lazım
S:çok iyi bir kafe açılmış
M:ha! Nerede?

Sachi ile konuşurken evde geziyordum ve o sıra kapı çalmıştı.

S:kapı mi caldi?
M:evet ama sen devam et anlatmaya

Sachi kafe hakkında bir şeyler söylüyordu ve ben de o sira kapıya gidip açtım.

Karşımda baji vardı ve elini sallayıp gülümsedi, afallamıştım çünkü onu burada görmeyi beklemiyordum.

Telefonda hâlâ bir şeyler anlatan sachi vardi ve sözünü kestim o an.

M:sachi ben seni birazdan arasam olur mu ?
S:tabi sorun değil
M:görüşürüz
S:görüşürüz

Telefonu kapattım ve kapı da duran bajiye bakıyordum.

B:içeri girmeme izin verecek misin ?
M:ha tabi