SINIR 01

KARA

İyi okumalar ♡

İsa'dan

1 hafta sonra...

7 gün 8 saat 50 dakika oldu Meyra hala gözlerini açmadı. Benim cennet kokan meleğim şimdi ilaç kokuyor.
Meyra kendini tam kalbinden vurdu onu alıp Ankara'ya getirdim babam Türkiye'deki işlerini burada yönetiyordu bu yüzden gizli bir malikane inşa etmişti babamın pis işleri bu gün işime yaradı Meyra'yı buraya getirmem kolay olmadı. Şerefsiz Alaz onu bulmak için elinden gelen her seyi yapıyordu ama benim sevdiğimi benden alamazdı bu durumda olması bile onun yüzünden.
"Efendi İsa doktor geldi kontrol zamanı"
"Iceriye al"
Meyra bur haftadır komada doktor iki gün içinde uyanmazsa beyin ölümü gerçekleşeceğini söyledi o ölürse o ekipten hiç bir insan oğlu sag kalmaz.
"Merhaba İsa bey. Bu gün sizi biraz toparlanmış görüyorum"
"Beni siktir et doktor eğer ona bir şey olursa kızını öldürürüm"
"Ben elimden gelen her şeyi yapıyorum İsa bey hem dün yaptığım testlerde pozitif cevaplar var"
Sevinçten ayağa kalkıp ona sarıldım
"Yemin et lan"
"Yemin ederim"
"Allahım şükürler olsun meleğim yaşayacak"
"Önce hastayı kontrol edelim"
Meyra'nın odasına girdiğimizde saçları her zaman olduğu gibi sabah gelip örmüştüm o çok severdi. Yüzüne de hafif bir makyaj yapmıştım yüzü solduğu için kendimi kötü hissediyorum
"Evet hastamız gayet iyi yarın uyanır ama koma sürecinde ya ayaklari ya da elleri tutmaya bilir"
"Olsun uyansın da ben ona el de olurum ayakta olurum"
"Birde geçirdiği krizlerden dolayı ses telleri de zarar görmüş ama o düzelecek bir şey"
"Başka bir şey kaldı mı doktor?"
"Şimdilik hayır akşam uyanır zaten ben yarın sabah yine kontrole gelirim"
"Tamam"
"İyi günler"
"Mustafa!"
"Efendi İsa?"
"Bir mağazaya gidip mavi renk çiçekli bir elbise al beyaz şal ve beyaz ayakabı al"
"Neden efendi İsa?"
"Aksam yengeniz uyanıyor bu hastane kıyafetini üstünde bir daha görmek istemiyorum"
"Tamam Efendi İsa gidip alıyorum hemen"
Meyra'nın yanına oturup ellerimi saçlarına daldırdım
"Sonunda kavuşacağız toprak kokulum"
Ellerimi saçlarından çekip göz kapaklarını öptüm ayağa kalkıp gidecektim ki biri ellerimi tuttu. Allahım nolur tahmin ettiğim kişi olsun. Ellerime baktığımda narin ellerini gördüm. Gözlerim mutluluktan dolduğunda yüzümü ona çevirdim uyandı sonunda.
Gözyaşlarım bana ihanet edip aktığında anlına bir öpücük kondurup kulağına fısıldadım
"Uyanacağını biliyordum sevdiğim"
"A-al-alaz"
Ondan uzaklaşıp ellerine buda kondurdum
"Uyanıyorsun ve o siktiğim piçin ismini söylüyorsun"
Ayağa kalkmaya çalıştığında onu geri yatırıp
"Lütfen kalkma"
Konuşmaya çalıştığında doktorun dediklerini hatırladım
"Lütfen kendini yorma uzun bir süre konusamayacaksın ses tellerin zarar görmüş"
Gözleri dolduğunda kendimi uçurumun kenarında durmuş atlamayı bekliyor gibi hissettim
"Meyram sen iyileşince hemen İrana döneceğiz ardından evleneceğiz"
Ağlamaya başladığında yanına çöküp ellerini tuttum
"Özür dilerim eğer burda kalmak istersen kalırız ama seni ona veremem"
Eliyle kalem ve kağıt gösterdi masanın üzerinden alıp ona verdim yazı yazıp bana cevirdi

"Ayaklarımı hissetmiyorum"

"Doktor bunun olabileceğini söyledi yarın kontrole gelecek kalıcı olup olmadığını o zaman öğreneceğiz"

"Ben ne zamandan beri bu haldeyim?"

"Bir hafta "
Gözlerini büyütü sonra acı bir tebessüm etti kağıda yine bir şeyler yazıp bana uzattı

"Alaz evlendi mi?"

"Bilmiyorum"
Ona yalan söylersem anlardı bu yüzden onu kafasında soru işaretleriyle bırakmak en iyisiydi

"Beni aradı mı?"

"Bilmiyorum"
Kağıda bu sefer daha uzun süre yazı yazdı. Elime tutuşturup yüzünü yastığa gömüp hıçkırarak ağlamaya başladı. Kağıdı arka cebime koyup yanına uzandım ona sıkıca sarıldım onu asla bırakmayacam sonu ölüm olsa bile

______________________________________