[ Mini Hikaye]
Okyanusun maviliğinin üstüne süzülerek ilerleyen geminin içerisinde yer alan kargaşa genç bir kız çocuğu elinde tuttuğu peluş tavşan oyuncağa daha sıkı sarıldı.
Zümrütün en değerli rengini esir almış olan irisleri büyük bedeni, kalın pürüzlü sesiyle dümende emirle yağdıran adamdaydı.
Karşısında ki adamdan aldığı altın sarısı dalgalı tutamları denizin tuzlu rüzgarında dalgalanıyordu.
Minik bedenini verdiği avatanjla dümenin orada ki adama doğru ilerledi, titreyen parmakları adamın siyah ceketine tutundu.
"Baba, baba.."
Kızıl irislerin ilgisi sevimli küçük kızı bulurken kaptanın dudaklarını bir gülümseme sardı, kaptanın boştaki eli kız minik tombul elini tutu.
"Evet prensesim?"
Yeşil irisleri parladığında orta yaşlarına gelmiş olan kaptanın gözleri önünde bir şimşek patladı.
Sekiz yıl önceki cümle aynı tonda, aynı merakla küçük kızının dudaklarından dökülmüştü.
Asla kirli raflara kalkmayan her zaman bu engin denizde olan sesin yanına görüntü eklendiğinde dudakları titredi kaptanın.
"Ben senin için neyim baba?"
Kaptanın dudaklarını kırık bir gülümseme sararken kızını kolları arasına aldı, irisleri kargaşanın arasında net bir şekilde gözüken sevdiği adamla gözlerinin titredi.
Ve sekiz yıl önce dudaklarından dökülen kelime tekrardan dökülmüştü.
"Sen benim en büyük hazinemsin"
[ Korkulu Kaptan Katsuki Bakugou, güzel bir lorda olan Izuku Midoriya'ya aşık oldu ama kader onların tarafında değildi. ]
